Özellikle 1870’lerden itibaren Avrupa siyasal çevrelerinde kullanılmaya başlanan Panislavizmin ideolojisine göre, bütün Slav ve Ortodoksların müşterek bir tarihi mirası vardır ve bu miras çerçevesinde, Rusya’nın liderliğinde Slavların siyasal birliklerini bir federasyon ya da konfederasyon biçiminde yeniden kurmaları gerekmektedir. Doğru cevap B'dir.

Ayastefanos Antlaşması sonucunda ortaya çıkan büyük Bulgaristan üç bölgeye ayrılmak suretiyle önemli ölçüde daraltılıyordu.

Alınan borçların büyük çoğunluğu, askeri alanda kullanılmış ve yıpranmış orduyu toparlamaya çalışılmıştır. Niketim, daha sonra alınan borçlar, önceki borçları kapatmak amacı ile alınmıştır. 

Doksanüç Savaşı’nda en şiddetli ve uzun süreli savaşlar, Rusların coğrafi ve stratejik açılardan son derece avantajlı bir durumda olduğu Balkanlar’da meydana geldi. Bu bölgede, Rusların doğal müttefikleri olan Ortodoks ve Slavlar, nüfusun büyük bir kısmını meydana getiriyor ve “kurtarıcı” gözüyle baktıkları Ruslara insan ve lojistik bakımlardan destek oluyordu. Bu nedenle bu cephede savaş uzun sürmüş ve şiddetli geçmiştir. 

Ayestefanos Antlaşması için yapılan görüşmelerde, Osmanlı Devleti’ni Hariciye Nazırı Saffet Paşa ve Berlin Sefiri Sadullah Bey temsil ederken, Rusya’yı ise General İgnatiyef ve Nelidof temsil etmekteydi. Ancak, Panislavizmin koyu savunucusu olan İgnatiyef’in sürekli olarak ileri sürdüğü yeni teklifler, müzakerelerin tıkanmasına ve uzamasına neden oluyordu. Bu isteklerinden biri de, Rus askerlerinin İstanbul’a girmesi ve Osmanlı donanmasının teslimini öngörmekteydi. Ancak bu istek, büyük tepki çekmiş ve kesin
bir şekilde reddedilmişti.

Osmanlı Devleti’nin dağılması ve büyük devletler arasında dengeli bir şekilde paylaşılması

 II. Abdülhamid padişah olmuştur.

Milliyetçilik bakımından önemli sonuçları olan 1848 İhtilalleri de, Rusya ile Slav topluluklar arasında bağlantı kurulmasını sağlamış ve böylece Panislavizmi desteklemiştir.

Hicri takvime göre 1293 yılında açıldığı için “93 meclisi” diye de anılan meclis, açılıştan sonra çalışmalarını Ayasofya civarında Darü’l-funûn binası (Üniversite) olarak inşa edilen yerde sürdürmeğe başladı.

19. yüzyıl sonlarında İngilizler, Osmanlı Devleti’nin artık bir dağılma dönemine girdiğini ve bu durumda toprak bütünlüğünü korumaya çalışmanın anlamsız olduğunu düşünmekteydiler. Nihayet İngiltere, Kıbrıs (1878) ve Mısır (1882) örneğinde olduğu gibi, Uzakdoğu’daki sömürgelere giden yolları bizzat kontrol altına almak suretiyle, geleneksel politikasındaki değişimi açık bir şekilde göstermiştir. Diğer bir deyişle İngiltere artık, Osmanlı Devleti üzerinden değil de “kendi işini kendi görme” davranışını benimsemiştir. İngiliz politikasının değişmesinde, Osmanlı aleyhtarlığıyla ön plana çıkan ve eski politikayı şiddetle eleştiren Liberal Parti ve başkanı Gladstone’un da ciddi etkisi vardır.

Avrupadaki gibi parlementer sisteme geçileceği,tüm Osmanlı halklarına eşit muamele yapılacağı ,Osmanlının demokratik bir hukuk devleti olacağı anlayışını vermek için Meşrutiyet ilan edilerek Kanun-i Esas-i yayınlanmıştır.

İlk Osmanlı parlamentosu 19 Mart 1877 tarihinde yapılan bir tören ile  II. Abdülhamid tarafından yapılmıştır.

İngiltere'nin Kıbrıs gibi iklimi sıcak bir coğrafyaya yerleşme düşüncesi doğru cevap olan D şıkkında verilmiştir.

1856 Paris Antlaşması’nda esas olarak kabul edilen “Osmanlı Devleti’nin toprak bütünlüğü” ilkesi, Berlin Antlaşması’yla bozulmuştur.

Rusya,1876'da Osmanlı Devleti'ne bir nota verdi. Buna göre iki taraf arasında altı haftadan iki aya kadar kayıtsız-şartsız bir ateşkesin yapılması isteniyordu. Bunu Osmanlı hükümetine tebliğ eden Rusya elçisi, yapılmaması halinde bütün personeli ile birlikte İstanbul'u terk etme tehdidinde bulundu. Rusya'nın bu tehdidi bir noktada savaş ilanı anlamına geliyordu. Böyle bir sa­vaşın çıkması çıkarlarına uymadığı için o güne kadar nerde ise gelişmeleri uzaktan seyreden İngiltere'yi harekete geçirdi. 4 Kasım 1876'da İngiltere, Osmanlı toprak bütünlü­ğüne zarar vermemek koşulu ile "Balkan Sorununu" görüşmek ve Osmanlı Devleti'ni Balkan topraklarında ıslahat yapmaya zorlamak üzere Paris Anlaşması'nda im­zası olan devletleri İstanbul'da bir konferans yapmaya davet etti. 

Osmanlı birlikleri, vâkî olan saldırıları püskürttüğü gibi, Yunan toprakları içine doğru ilerlemeye başlayınca, Avrupa devletlerinin araya girmesi Osmanlı harekâtını durdurdu. Müteakiben başlayan müzakerelerin sonunda, 24 Mayıs 1881’de sadece Narda kazasının Yunanistan’a verilmesi, buna karşılık Preveze ve Yanya’nın ise Osmanlılar’da kalması kararlaştırıldı. Bu karar, Yunanistan’da büyük tepki doğurdu. Aşırı kesimler, gösteriler yaparak söz konusu toprakların savaşla Osmanlılar’dan alınmasını istiyordu. Fakat Yunanistan antlaşmayı onaylamıştı. Böylece Yunanistan, hiç savaşmadan bir kısım toprak elde etmiş, fakat Osmanlı Devleti de gösterdiği sert tepki ve uyguladığı politika sayesinde daha fazla toprak kaybını önlemişti. Öte yandan, Narda’nın Yunanistan’a verilmesi, Arnavut Birliği Komitesi’nin harekete geçmesine neden olmuş, ancak alınan tedbirlerle Arnavutluk ve civarında çıkabilecek karışıklıklar önlenmiştir. Doğru cevap D'dir.

1878 Berlin Kongresi’nde alınan kararlara göre, Bosna-Hersek eyaleti Osmanlı Devleti’ne bağlı kalacak, ancak idare Avusturya-Macaristan ile ortaklaşa üstlenilecekti: Savunma, yargı, posta, para politikası ise Avusturya-Macaristan’a bağlı olacaktı. Kısacası Bosna-Hersek’in Osmanlı Devleti’ne bağlılığı kağıt üzerinde kalmıştı. Ancak bölge üzerindeki haklarından vazgeçmeyen Osmanlı Devleti, burada Osmanlı parasının tedavülde kalması, bölgeden toplanan vergilerin tamamının Bosna için kullanılması, Müslümanların dini haklarının en iyi şekilde korunması, hutbelerde halifenin adının zikredilmesi gibi konularda ısrarcı olarak ismen ve fiilen varlığını sürdürdü.

Ayestefanos Antlaşmasının 16. maddesi Ermeni sorununun milletlerarası bir nitelik kazanması konusunda önemli bir adımı teşkil eder

1881 yılında Tunus’un Fransa tarafından işgal edilmesi, Avrupa güç dengesinin yansmalarından biri olarak değerlendirilebilir. Öyle ki, 1881 yılında Alman Başbakanı Bismarck, birincisi 1872 yılında kurulan ancak 1875 yılında dağılan “Üç İmparator Ligi”ni yeniden kurdu.

Şirvanizade Ahmet Hulûsi Efendi: Doksanüç Savaşı başladığında, elçi sıfatıyla, o dönemde Rusya’nın nüfuzu altında bulunan Afganistan’a gönderildi. Ancak, Afganistan ve Hindistan’dan beklenen yardımlardan herhangi bir sonuç çıkmadı. Doğru cevap A'dır.