Semaî masdarlar belli bir anlam üretmezler; fiilden türetilen bir ismin niçin bu vezinden türetildiğinin belli bir kuralı yoktur. Toplumca o kelime üzerinde uzlaşılmıştır ve bu kelimeler dilin kullanımıyla edinilir, öğrenilir. Bu yüzden bu gruba giren masdarlara semâî masdarlar (yani işitip öğrenmeye dayalı masdarlar) da denir.

Arapça fiilerin Türkçe karşılıklarında kullanılan masdar ekleri –lık, -ış, -ma, -mak olabilir. –iyor ise fiilin şimdiki zaman çekimi için kullanılır.

Arapça kelimenin kökünü teşkil eden aslî harfler -birkaç istisna dışında- en
az üç harfli olur. Bu kök harfler kimi durumlarda dört veya beş tane de olabilir.
Üç aslî harften oluşan köklere sülâsî, dört aslî harften oluşanlara rubâî, beş aslî
harften oluşanlara humâsî denilir. Bu yüzden doğru cevap C'dir

şikayet: fi'âlet

Arapçada çokluk, iki gruptur: Eklemeli ve bükünlü. Eklemeli çokluklar sâlim çokluk (cem'-i sâlim) adını alır. +în, +ûn ekleri müzekker (eril), +ât eki ise müennes (dişil) çokluklar yapar. Bu bilgi doğrultusunda A, B, C ve E şıklarındaki çoğul isimlerin eril yani müzekker eklerle türetildiğini, D şıkkındaki ekin ise dişil yani müennes bir ek olduğunu anlayabiliriz.

Kulluk anlamına gelen عابد âbid, abd “kul” kelimesinin ism-i fâ‘ilidir.

Masdar, hareket, oluş ve kılış bildiren isimlerdir. Arapçada masdarlar mücer-red, mimli, mezîdünfih ve mec’ûl olmak üzere dört gruba ayrılır.

İsm-i fâ'il, fiilde belirtilen hareketi, oluş veya kılışı yapanı ifade eden kelimetürlerine verilen isimdir. Türkçede yazıcı, kırıcı, yazan, kıran, yazar, çizer gibi kelimelerin ifade ettiği anlamlar ism-i fâ'il kategorisini oluşturur.

İsm-i mef'ûl, fiilde belirtilen hareket, oluş ve kılışa maruz kalanı, etkileneni ifadeeden kelime türlerine verilen isimdir. Türkçede kırılmış, kırık, kırgın, bozuk, bozulmuş gibi kelimelerin ifade ettiği anlamlar ism-i mef'ûl kategorisini oluşturur.

İsm-i tafdîl, sıfatlarda derece açısından daha üstünlüğü gösteren bir kelime kategorisidir. Türkçede bu anlamı üreten özel bir ek yoktur. Bunu sıfatın önüne daha, en gibi sıfatlar getirerek üretiriz: daha güzel, en büyük, en yüksek vs. gibi.

İsm-i tasgîr, isimlerde küçültme kategorisidir. Türkçedeki +cık/+cik,+cığaz/+ciğez ekleriyle yapılan kuzucuk, kızcığaz, lokmacık gibi kelimeler de ism-i
tasgîr kategorisinin örnekleri olarak düşünülebilir. 

İsm-i mekân, fiilde belirtilen hareket, kılış veya oluşun gerçekleştiği yeri ifadeeden kelime kategorilerine verilen isimdir.Türkçede çoğu zaman bunu işlek birek olan +lık/+lik ile kurarız. Kimi zaman de yer kelimesinden faydalanırız. Meselâ
derslik, kömürlük, çalışma yeri, toplantı yeri vs.

Mübâlağa-i fâ'il, esas olarak fiilde belirtilen hareket, oluş veya kılışın özne tarafından çok fazla, aşırı derecede yapıldığını ifade eder. Bunu Türkçede çok yapan, çok konuşan, çok gülen gibi sıfat-fiil gruplarıyla yapabildiğimiz gibi kırılgan, pişegen örneklerinde olduğu gibi -gan/-gen ekleriyle de yapabiliriz.

İsm-i mensûb, nisbet ifade eden kelime kategorisidir. Bu kategori, kelime sonuna nispet eki getirmek suretiyle yapılır. Bu kategoriyi Türkçede değişik eklerleyaparız: İstanbullu, demirden, mektupçu vs.

Müfâ'alet مفاعلة bâbı baştaki mim “م ,“ortadaki elif “ا “ve sondaki te “ة “eklemedir. Bu “ة “ Osmanlı Türkçesinde ya açık te “ت “veya “٥” (a, e) şeklinde yazılır.
Bu bâbdaki masdarların çatısı, nesnesi bakımından geçişli veya geçişsiz olabilir; öznesi bakımından ise genellikle işteşlik ifade ederler.

"حكايه-Hikâye" kelimesi Fi'âlet vezniyle yazılmıştır. Doğru cevap D'dir.

Sülasi mücerred masdarların kalıpları: fa'l, fi'l, fu'l, fa'al, fa'let, fi'let, fu'let, fu'ûl, fu'ûlet, fa'âl, fi'âl, fa'âlet, fi'âlet, fi'lân, fu'lân, fa'alân, tef'âl.

E şıkkındaki fa'lân bir kalıp değildir. Bu nedenle doğru cevap E şıkkıdır.

Tamamı da aynı bâbda türetilen kelimelerin anlamları sırasıyla şöyledir: Çarpışma, övünme, çoğalma, haddi aşma, bilmezlikten gelme. İşteşlik ifade eden tek kelime tesâdüm’dür.

Mezîdünfih masdarların Osmanlı Türkçesinde sıkça kullanılan dokuz bâbı vardır:

if'âl

tef'îl

tefa''ul

tefâ'ul

müfâ'alet

infi'âl

ifti'âl

if'ilâl

istif'âl

İsm-i fail Mezîdünfih masdarların Osmanlı Türkçesinde sıkça kullanılan dokuz bâbından biri değildir. Doğru cevap B’dir.

? ,? , ? harfleri, içinde bulundukları kelimelerde çeşitli değişikliklere uğrayan harfler olup bunlara illet harfleri denir. Aslî harflerin içinde bu harflerden biri veya ikisi bulunursa böyle kelimelere de mu'tell kelimeler denir.

"Münkesir", "Münfesih", "Munkalib", "Mün’akis" edilgen özelliktedir bu nedenle ism-i mef’ûl halleri yoktur. Ancak temizleyen anlamına gelen “münakkih”in, temizlenen anlamına gelen ve “münakkah” olarak okunan ism-i mef’ûlü vardır.

Ma’rifet ve mev’iza mef’ilet kalıbıyla; matlab ve masraf ise mef’al kalıbıyla türetilmiştir. Bir tek mevlid mef’il kalıbıyla türemiştir.

"شكايت-Şikâyet" kelimesi, Fi'âlet vezniyle yazılmıştır ve diğerlerinden farklıdır. Doğru cevap E'dir. 

Tef'îl bâbındaki kelimelerin ism-i fâ’ili mütefa''il vezninde olur. Buna göre  tefekkür “düşünme” kelimesinin ism-i fâ’ili  mütefekkir “düşünen” olur.

“enhâr, ukûl, milel ve talebe” kelimeleri sırasıyla “nehir, akıl, millet ve tâlib” kelimelerinin mükesser çokluğudur. “teşkîlât” ise +ât ekiyle yapılmış sâlim bir çokluktur.