"Ebediyyet", "Câhiliyyet", "Mahcûbiyyet" ve "İnsâniyyet" kelimeleri Arapça gramer kurallarına uygun şekilde isim ve sıfatlardan türetilmiş ve Arapçada kullanımda olan kelimelerdir. Ancak "emniyyet" Osmanlı Türkçesinde kullanılan ancak Arapçada bulunmayan emn masdarından türetilmiş bir kelimedir.

Tefa''ul تفعل Bâbı

Bu vezinde baştaki te “ ت” eklemedir. Ayın harfinin yerinde bulunan harf de tekrarlanır, yani şeddeli okunur.

Tefa''ul تفعل bâbı, tef'îl تفعيل bâbının dönüşlüsüdür ve genellikle geçişsiz masdarlar türetir. Bu ikisini karıştırmamak için yazılışta tefa''ul vezninin ye'siz olduğuna dikkat edilmelidir.

درس ders → تدرس tederrüs “ders alma”

جمع cem' “toplama” → تجمع tecemmu' “toplanma”

كبر kibr “büyüklük” → تكبر tekebbür “büyüklenme, kibirlenme”

Doğru yanıt A'dır. 

İsim ve sıfatların sonuna gelerek özellikle kavram ismi türeten ek +iyyet’tir. Bu ekin terim adı mec?ul masdardır. İnsâniyyet: İnsanlık gibi.

Her dilde olduğu gibi Arapçada da kelime türetme şekilleri bellidir. Aslî sesler belli kalıplara girerek yeni kelimeler oluştururlar. Arapça dil bilgisinde bu kalıplar vezin adı verilen yapılarla öğretilir. Bunun için, “yapmak, işlemek”anlamına gelen “fe’ale” fiilinin aslî sesleri olan fe-ayın-lâm harflerine dayanan bir model geliştirilmiştir: fe harfi kelime kökünün birinci aslî sesini, ‘ayn harfi ikinci aslî sesini, lam harfi üçüncü aslî sesini temsil eder; zâid harfler aynen bırakılır. Ortaya çıkan kalıp kelimenin veznidir. Bu bilgi doğrultusunda “kâtib” sözcüğünün aslî harflerinin kef-te-be olduğu ve aradaki elif harfinin zâid harf olduğu açıkça görülmektedir. Doğal olarak da bu sözcüğün vezni “kâtib > fâ’il” olmaktadır.

-
-
-
-şıklarındaki kelimelerin vezni fa’al iken şıkkındaki kelimenin vezni fa’l veznidir.

II. III. ve IV. maddeler istif'âl bâbının ism-i fâili müstef'il مستفعل vezninde gelir:
استحصال istihsâl “üretme” → مستحصل müstahsil “üreten, üretici”
استنساخ istinsâh “bir eserin kopyasını yazma” → مستنسخ müstensih “istinsah eden”
استخدام istihdâm “bir işte çalıştırma” → مستخدم müstahdim “işveren”

I. ve V. maddelerdeki;
اعتدال i'tidâl “ölçülü davranma” → معتدل mu'tedil “ölçülü davranan”
انتشار intişâr “yayımlanma” → منتشر münteşir “yayımlanan”  kelimeleri ise ifti'âl bâbının ism-i fâ'iline örnektir.

Bazı sıfat ve isimlerin sonuna /iyyet/ eki getirilerek Türkçede +lık/+lik ekiyle karşıladığımız anlamlarda kelimeler yapılır. Bu kategorideki kelimelere mec'ûl (yapma) masdarlar denilmektedir.

Mec’ûl masdarlar, çeşitli
isim ve sıfatlardan +iyyet
son ekiyle yapılmış soyut
isimlerdir: insâniyyet,
beşeriyyet, hürriyyet vs.

شركت-Şirket kelimesi fi'let vezninde yazılmıştır. Doğru cevap B'dir.

İlk dört seçenekteki kelimelerin vezni fa‘l^dir. "Zikr" kelimesinin vezni ise fi‘l’dir.

+în, +ûn ekleri müzekker (eril), +ât eki ise müennes (dişil) çokluklar yapar.

"İzhâr", "İkrâm", "İşrâb", "İhrâc" nesne alabilen masdarlardır. Bir şeyi izhâr etme, bir şeyi ikrâm etme, bir şeyi işrâb etme, bir kimseyi ihrâc etme şeklinde. Ancak “insâf” masdarı nesne almaz bu neden de geçişsizdir.

İf‛âl babındaki masdarların çatısı geçiş-lidir. Yani nesne alırlar. Baştaki ve ortadaki elifler zâiddir. İsm-i fâ‛ili de müf‛il şeklindedir.

Fiillerden türetilen masdarlara  mezîdünfih masdarlar (artırılmış, harf ilâve edilmiş masdarlar) adı verilir. Örnek: معلم muallim "öğretmen"