سيف الدين: Seyfe'd-din

Vezin bulmak için yapmak, işlemek” fiilinin aslî sesleri olan فعل (fe-ayın-lâm) harflerine dayanan bir model geliştirilmiştir. İlk önce zaid(ekleme) harfler bulunur ve asli harfler fe-ayın-lam modeline göre çekimlenir.

Öznedeki değişmeyen bir durum ve niteliği bildiren kelimelere sıfat-ı müşebbehe denir.

Seçeneklerdeki kelimelerin okunuşları ve Türkçe anlamları şöyledir: a seçeneği zâtü'l-hareke ''otomatik'', b seçeneği da'ü'l-kelb ''kuduz'', d seçeneği kasîrü'l-basar ''miyop'', e seçeneği maslü'd-dem ''serum''.  شيخ الاسلام şeyhü’l-İslam tamlaması ise “din işleri reisi”anlamına gelen bir makam için kullanılmaktadır. Doğru cevap C’dir.

Arapçada kelimeyi belirli hâle getiren morfolojik bir ön ek olan unsura harf-i ta’rîf denir.

Zâid harflerle ilgili olarak verilen bilgilerden bazıları yanlış verilmiştir. Ama sin harfinin ist-, müst- gibi ses gruplarıyla başlayan kelimelerde zâid olduğu bilgisi doğrudur.

Tefa''ul  bâbı, tef'îl bâbının dönüşlüsüdür ve genellikle geçişsiz masdarlar türetir. Doğru cevap A'dır.

İsm-i tafdîl kategorisinin bir tek vezni vardır: افعل ef'al. Bu vezinde de baştaki elif (ا) harfi eklemedir. نادر nâdir “seyrek” → اندر ender “pek seyrek”

d-v-l kkökünden türeyen düvel, devletler anlamında olup, Fu'al vezniyle çokluk olmuştur. Doğru cevap D'dir.

Mehmûz: Asli harflerinden
biri hemzeli olan kelime.

Muzâ'af: Asli harflerinden
ikisi aynı cins ünsüz harften
oluşan kelime

İllet harfleri nedeniyle meydana gelen bu değişikliklere gramerde i’lâl adı verilir. Kelime türetimi sırasında meydana gelen bu
değişiklikler ya illet harflerinin kelimeden çıkarılması (hazf) ya da illet harflerinin
başka bir harfe dönüştürülmesi (kalb) şeklinde meydana gelir.

Kamerî harflerle başlayan kelimelerin başına harf-i tarif gelince kelimenin ilk harfi şeddeli okunmaz. Yukarıdaki kelimelerden ramazan kelimesinin başına el harf-i tarifi gelince er-ramazân şekline döner. Diğerlerinde el aynen kalır.

Aslî harflerinden biri elif, vav, ye, hemze olmayan veya içinde aynı cinsten iki harf bulunmayan kelimelere sâlim denir.

Buna göre doğru cevap A şıkkıdır.

"Zaleme-i adîmetü'l-insâf: İnsafsız zalimler", "Sultân-ı azîmü'ş-şân: Yüce şanlı sultan", "Kitâb-ı celîlü’l-kadr: Değeri yüce kitap", "Devlet-i kaviyyü’l-erkân: Temelleri sağlam devlet" tamlamalarının yazılışları da anlamları da doğru ve birbiri ile uyumludur. Ancak "Müselles-i kâimü’l-zâviye: Eş açılı üçgen" tamlamasında şemsî harf kuralı uygulanmamış yani “zâviye”nin ze’si lam’ı dönüştürmemiştir. Üstelik anlam olarak verilen eş açılı üçgen de yanlıştır. Doğrusu dik açılı üçgendir.

Bu edatlar bir tamlamanın başına geldiğinde tamlanan kelimenin sonu ötreli değil esreli okunur.

İsm-i mekân kelimeleri fiildeki iş ve hareketin gerçekleştiği, olduğu yeri gösterir ve dört vezinle türetilir. Bunlar: mef’al, mef’alet, mef’il ve mef’ilettir. Mef’âl bu kalıplardan biri değildir.

Cenûb-i garbî hükûmet-i millîyesi Kars'da kuruldu. Cümlesinde tırnak içindeki "millîyesi" kelimesi; Mille(t)/ملت kelimesi (ی) ye eki ile Milli/ملی şeklinde İsm-i mensûb olmuştur. Doğru cevap B'dir.

Arapçadaki ٲ (hemze), ت , س, م , ن, و, ه, ى harfleri kelimenin kalıbına göre zâid harflerden olabilir.

Saadet kapısı, halifelik evi, saltanat evi, mutluluk yeri anlamlarına gelen seçeneklerin dışındaki re’îsü’l-küttâb katiplerin reisi anlamındadır. Bu kelime İstanbul için kullanılamaz.

Aslî harflerinden herhangi ikisi illet harfi olan kelimelere lefîf denir: وفا