Mahsul'ün çoğulu mahsûlâttır.

Osmanlı metinlerinde kullanılmakta olan bu türler şunlardır:

1. Sülüs
2. Nesih
3. Dîvânî
4. Ta‘lîk
5. Rik‘a
6. Siyâkat

Bed-fi῾âl: kötü işler yapan; Bî-zâr: bıkmış, usanmış; Müte῾allik: alakalı, Rû-gerdân: yüz çeviren anlamına gelmektedir.  Ayın ortasındaki on gün anlamındaki kelime “Evâsıt” dır. Doğru cevap C'dir.

Adavet kelimesi, düşmanlık, husumet anlamlarına gelmektedir.

"Rivâyet iderler ki, âvân-ı şebânda Osmân Gazî Eskihisâr’a giderken İtburnı nâm karyede Mâlhûn Hatun nâm bir avret görüp, muhabbet itdi." cümlesinin günümüz Türkçesi ile ifadesi: "Rivayet ederler ki, gençlik çağlarında Osman Gazi Eskihisar’a giderken İtburnu adlı köyde Malhun Hatun isminde bir kadın görüp sevdi."

Padişahın seferine görevli olarak çağrılmış olan Şam Eyaleti askerinden beş yüz nefer atlı savaşçı yiğitler, Edirne ovasında bulunan ve Solak Çeşmesi diye bilinen yere geldiler. Burada kurulmuş olan ordugâhlarına yerleştiler.

Âbâd: Mamur, şen, bayındır.

A‛yân: İleri gelenler
Âbâdî: İpek karışımlı kıymetli kağıt
Ahvâl: Haller, durumlar
Akdem: Önce, ilk
Âkıl: Akıllı

fî 14

Cem‘ Şekillerinden Örnekler:

Cem‘-i mü’ennes

mühimmât (-ât ile)

zebân: Dil, lisan, lügat, lehçe.

"Çün sultân ol yirden kalkup, tağ tarafına müteveccih olup, gelüp bir tağ içine yetişüp, kondı." Cümlesinin günümüz Türkçesi ile ifadesi: "Sultan oradan kalkıp, dağ tarafına yönelip, gelerek bir dağ içine ulaşıp kondu."

Seçeneklerde yer alan yazımlar sırasıyla sudûr ( sadrazamlar, kazaskerler ), ashâb ( malikler, peygamberi görenler ), şehriyâr ( padişah, hükümdâr ), cengâver ( savaşçı ), bârî ( yaratan, yaratıcı ) şeklindedir.

Fitne vü fesâd eylememek üzere suçunı afv idüp elçilere libâslar giydürüp...

Ahsen: en güzel, çok güzel; Hamide: beğenilen, güzel; Cemîl: güzel; Hüsn: güzellik, iyilik anlamına gelmektedir. Handân: gülen, gülücü, mesrur anlamına gelip güzellik kavramı ile ilgili değildir. Doğru cevap C’dir.

Asâkir: asker kelimesinin çoğulu, askerler; Cebeci: Yeniçeri ocağına bağlı bir sınıf asker, Meştâ: kışlanacak yer, Osmanlı’da ordunun kışlak yeri, Muhayyem-gâh: çadırların kurulu olduğu yer, ordugâh anlamına gelmektedir. Ber-vech kelimesinin anlamı “olduğu gibi, olarak” tır. Doğru cevap B’dir.

Şeyhülislamlık makamında olan Tabbağ-zade Mehmed Efendi’nin İstanbul’da bazı hoş olmayan hareket ve davranışları ortaya çıktığından, şeyhülislamlık makamından azledilerek İstanbul’da bulunan evinde oturup istirahatine bakması için ferman çıkarıldı.

Yukarıdaki cümlenin yeni harflere çevirisi: "Benüm kelâmuma hürmet ve ta‘zîm idüp, izzet ü ikrâm eyledün."