Bağlam: Bir kelimenin başka kelimelerle bir arada bulunmasından doğan anlamını belirleyici ilişki ve ortamdır.Doğru cevap ''D'' şıkkıdır.

Yazı sistemleri türlü türlüdür. Kimisi, Çince gibi, kavramlara dayanır, kimisi ise sesçildir. Sesçil olanı, kelimede birbirini izleyen seslerin oluşturduğu zincirleme dizilişi göstermeyi amaçlar. Bunların da kimi hecelik, kimi de alfabetiktir, yani sözün en küçük birimlerine dayanır; Türkçe dernek, gezmek, keskinleştirmek, göstereceğim kelimelerinde olduğu gibi.

En ideal alfabe her yalın sesin bir tek işaretle gösterildiği alfabedir. Böyle bir alfabenin kullanıldığı yazı da dilin seslerini karışıklığa yol açmadan gösterebilir.

Kimi dillerin yazı sisteminde ise yalnızca ünsüzlerin gösterilmesiyle yetinilir. Örnek olarak Arap alfabesi.

, ,  ve  ince ünlü harflerinden iken, E seçeneğindeki kalın ünlü harflerindendir. Doğru yanıt E'dir. 

Arapça’daki hareke adları fetha (üstün), kesre (esre) ve zamme (ötrü)dir.

Fesahat: Sözün/bir kelimenin sesçe nitelikleri özenle gözetilip korunarak; akıcı, pürüzsüz, açık, anlaşılır biçimde söylenmesi ve kullanılmasıdır. Bu bilgi doğrultusunda doğru cevap D şıkkıdır.

XVII. yüzyıl Osmanlı Türkçesi’ni bütün ayrıntılarıyla tanıtan Meninski, gramerinde “ط , Türkçe’nin kendi kelimelerinde d sesini verir” açıklamasını yapar ve hem د , hem de ط ile yazılmış örnekler vererek bunların Latin harfli karşılıklarını d’li kaydeder: طاغ dağ, دوغرو doğru, طوغو doğu, دوس
طوغری dosdoğru, طش طونی dış donu gibi.

Arapça’da ı ünlüsü bulunmaz, bütün ünsüz seslerle birlikte duyulan ses i’dir.Doğru cevap ''D'' şıkkıdır.

Verilen öncüllerden yalnızca IV numaradaki harfin çeviriyazı işareti doğru verilmiştir. Diğerleri yanlıştır.

Halkın büyük çoğunluğu o dönemde şehirlerde değil kırsalda yaşamaktadır. Ayrıca şehirde yaşaması yazı dilinin farklılaşmasında değil sabit kalmasında daha etkili olacaktır.

Harflerin kelime içindeki durumları değerlendirmeye alınmamıştır. Bunun sebebi bir ünsüz sesin olağan olarak bir hecenin ya başında, ya da sonunda bulunabilmesidir. Bununla birlikte sonu çift ünsüzlü alıntı kelimelerde iç ses olarak yer alabilirler. Ancak bu durumda Türkçe’de çoklukla iki ünsüz arasına bir dar ünlü gelir ve tek heceli kelime iki heceli olurken ilk ünsüz hece başında kalır: şehr-şehir, vakf-vakıf, emr-emir, devr-devir, tabl-tabul (davul), havz-havuz, lutf-lutuf gibi. D seçeneğindeki halk aynen kalır, ikinci hecede ünlü türetilmez. Ancak diğer seçeneklerdeki devr- devir, fikr-fikir, lutf-lutuf, vakf-vakıf kelimelerinde ikinci hecelerde ünlü türetilmiştir.

بلاغت-Belâgat, aslında Belâga şeklindedir. Ancak "te" sesi de ünsüz harf olarak okunur. Doğru cevap C'dir.

h, ş, l ve r sızmalı ünsüzlerdenken t patlamalı ünsüzlerdendir. 

Doğru yanıt A'dır. 

Osmanlı Türkçesi yazımında kelimelerin ve kelime birliklerinin söz içinde görevlerini, işleyişçe değerlerini ayırmaya yarayan işaretlere yer verilmemiştir. Eski yazımda kelimelerin arası bile ayrılmazdı. Çeviriyazılı metinlerde yazım kurallarının uygulanması, daha çok biçim yönünden fayda sağlar; metni yapı birimleri bakımından çözümlemeye, kimi kelime öbeklerinde kurucu üyeler arasındaki ilişkiyi göstermeye, metni anlamca açıklamaya yarar. Özellikle büyük harf ve nokta kullanımının özel adları tanıtma, cümleleri ayırma bakımından değeri büyüktür.

istâde

A, B, C ve D seçeneklerinde verilen sözcükler ortala u ünlüsünün yazılışına örnekken E seçeneğinde verilen دارو (dârû “ilaç”) sözcüğü uzun u ünlüsünün yazılışına örnektir. 

Doğru yanıt E'dir. 

Açık hecelerin ünlüsünün uzun okunması, bir eğilim olarak kimi Türkçe kelimelere bulaşmış olduğu gibi (vâ-ret-mek, vâ-rol, vâ-rı-nı; bâş üstüne, yarârı) yarı okumuşların dilinde bozuk biçimlerin yer bulmasına yol açmıştır: zafer yerine zâfer, zararı yerine zarârı, hakem yerine hâkem, rakip yerine râkip, lakap yerine lâkap gibi.

Dil toplumların var ettikleri bir ürün, bir toplumu oluşturan kişilerin beyinlerindeki ortak görüntüler sistemidir. Bu sistemin kurucu birimleri seslerdir. Yazı ise bir araçtır; konuşma dilinde zincirlenen her ses birimini işitme organımızca algılanan değeriyle görme organımızca algılanmak üzere aktarmaya yarar.