Arapça kelimelerin kalıplarını ifade etmek için kullanılan üç kök harf fe, ayn, lâm'dır. Bu harfler kök harflerin formülleri için kullanılan kök harflerdir.

sıç-ra-mak

Gerek kökler, gerekse gövdeler kelimelerin yalın (çekimsiz) biçimleridirler ve her ikisi de çekim ekleri alabilirler. Kelimeler yalın biçimleriyle yalnızca sözlüklerde yer alabildikleri için bunlara Sözlük kelimeleri denilir. Bu nedenle doğru cevap A şıkkıdır.

Türkçe’nin hecelerindeki çift ünsüzden ilki ancak l, r, n, m, v, y ünsüzlerinden biri (alt, kırk, sanç-mak gibi), ya da bir patlamalıdan önce bir sızmalı ünsüz olabilir: üst kelimesindeki s gibi.

Bir ünsüzle başlayan, açık tek hece yapısındaki eklere ‘’Çokça’’ kelimesi örnek olarak verilebilir.  

Bitişmeyen harfler. Bunlar yazıda yalnızca kendilerinden önce gelen diğer harflerle bitişir; içinde kendileri de yer almak üzere, sonra gelen harflerle ise bitişmez: he ه, vav و, je ژ, ze ز, rı ر, zel ذ, dal د, elif ا. A şıkkındaki bütün harfler bitişmeyen harflerken, B, C, D ve E şıkkındakiler ise bitişen harflerdendir. Bu nedenle doğru cevap A şıkkıdır.

Arapça ve Farsça kimi tek doruklu, düzenli hecelerde bölünme yapılmıştır: zülüf (< zülf), kayıt (<kayd), vasıf (< vasf), rabıt (< rabt), katil (<katl) gibi. Bunun sebebi bu tür hecelerin Türkçe’nin hece örneklerine, yani belirli ünsüz öbeklerine benzer olmamalarıdır. Türkçe hece örneklerine benzer düzenli heceler ise olduğu gibi bırakılmış tır: sert (< Fars. سرد serd), mert (< Far. مرد merd), şart (< Ar. شرط ), çift (<Far. جفت cüft), rast (< Far. راست râst) gibi.

Ayrıca 6. ünitedeki  Hecede Kurucu Ses  bahsine bakınız.

ünsüz-ünlü-ünsüz: kal, gel, kır, gir, kol, böl, bul, yüz

اوده ك-ى kelimesi Türkçenin hece yapısına aykırı hecelenmiştir. Doğrusu اوده – كى  şeklinde olmalıdır. Bu nedenle doğru cevap D şıkkıdır.

"Kök, gövde, birleşik veya alıntı bütün kelimelerin yalın hâllerine aynı zamanda taban" diyoruz.

“sevilecek” kelimesi gramer kelimeleri olarak adlandırılan kelimelerin çekim ekli biçimlerinden biridir. Doğru yanıt “C” şıkkıdır.

برليك/Birlik kelimesi بر/bir kök kelimesine isimden isim yapan ليك/lik yapım eki almıştır. Doğru cevap D'dir.  

Tek başına bir anlam taşıyan, bölünemez, daha küçük parçalara ayrılamaz bir ses topluluğudur. Başka anlam katıcı birimlerin eklenmesiyle zenginleşebilen bu temel anlam birimine ‘’ Anlam çekirdeği’’ denilir. Bu nedenle doğru cevap E şıkkıdır.

Farslar Arap alfabesini aldıkları zaman bu alfabede kendi dillerine özgü sesler için aslında dört küçük değişiklik yapmışlar, böylece harf sayısını 32’ye çıkarmışlardır. Bunlardan پ pe, ب be’ye eklenen iki noktayla; چçim, ج cim’e eklenen iki noktayla; ژ je, ز ze’ye eklenen iki noktayla; گ gef ise ک kef’in ‘keşide’ denilen çizgisi üzerine eklenen ikinci bir çizgiyle oluşturulmuştur. B seçeneğindeki ث se Arapçanın asli harfidir. 

Kimi tek ve iki hecelilerde ünlüler için harf kullanılmamıştır. Bunlar zamirler, sayı adları gibi çok kullanılan kelimelerdir:بن ben, سن sen, بز biz, سز siz, سكز sekiz, آلتمشaltmış, يتمش yetmiş gibi.

"Bıçak" kelimesinin Osmanlı Türkçesi yazım şekli görülmektedir.

Arapçada belli bir uzunlukta söylenen bir sestir. Alınan kelimeler yoluyla bu uzunluk Türkçeye de geçmiştir. Özellikle edebiyat dilinde özenle korunmuş, bu korumayı eski şiirde kullanılmış olan ölçü (aruz) desteklemiştir. Şehirli okumuşların günlük diline de bulaşmış olan uzun söyleyişin daha çok açık hecelerde tutunduğu ileri sürülebilir. Bugün birçok kelimede yaşamaktadır: îcâb, îcâd, fazîlet, ganimet gibi. Kapalı hecelerdeki uzunlukların ortak söyleyişte başlangıçtan beri varlığını koruyamamış olduğu söylenebilir: esîr değil esir, Cemîl değil Cemil, rezîl değil rezil, Kerîm değil Kerim, marîz değil mariz, yemîn değil yemin, te’sîr değil tesir gibi.

 sözcüğünde "Tek Ünlü Sesten İbaret Ekler"den "geçmiş zaman tekil 3. kişi" eki vardır. Doğru yanıt B'dir.