Sürekli olarak ast-üst ilişkisi içerisinde görev yapan ve kendilerini üstlerine karşı zorunlu olarak abartılı saygı göstermek zorunda hisseden personelde a^deta bir ‘saygı yorulması’ oluştuğu görülmektedir. Bu durumda olan güvenlik personelinin, saygı göstermek zorunda olmadıklarını düşündükleri insanlara karşı gerekli olan asgari şekli^ saygıyı göstermekte bile zorlandığı görülmektedir.

İçgüvenlik sektörünün ve kamu aktörlerinin temel amaçlarından bazıları şu şekilde özetlenebilir: bireysel hak ve özgürlüklerin korunmasına hizmet etmek, güvenlik önlemlerinin gündelik yaşam üzerindeki olumsuz etkilerini en az düzeyde tutmak, güvenliği sağlayarak yaşam kalitesini artırmak, en genel anlamda güvenliği sağlamak. Görüldüğü verilen maddelerin tamamı içgüvenliğin amaçları arasında yer almaktadır

Kanunlara uygun olmayan şekilde uygulanan güç ‘şiddet’ olarak tanımlanmaktadır.

Güvenlik görevlileri ile vatandaşlar arasında gerçekleşen sözlü iletişimin en uç noktası, karşılıklı olarak birbirleriyle çok yüksek ses tonu ile bağırarak konuşmalarıdır. Başlıktan da anlaşılacağı gibi yasal emrin içeriği ve kullanılan ses tonu bazı durumlarda şüphelinin üzerinde zor kullanma gibi güçlü bir etki yapabilir. Üçüncü şahıslar tarafından gözlemlendiğinde toplum tarafından normal ve kabul edilebilir iletişim sınırlarının aşıldığı sonucuna varılacak bir düzeyde yüksek ses tonuyla konuşmak ve bağırıp çağırmak şeklindeki iletişim ‘sözlü şiddet’ olarak tanımlanabilir. 

Bir ülke sınırları içinde o ülkenin kendi vatandaşlarına karşı meşru kuvvet kullanma yetkisi kolluk olarak tanımlanan genel güvenlik teşkilatının tekelindedir.

Kuvvet kullanımı, ancak yasal olarak gerekli şartlar oluştuğunda başvurulacak ve kesinlikle duygular ile yönlendirilmemesi gereken teknik bir uygulamadır.

Güvenlik personeli görevlerini yerine getirirken yasalara uymak zorundadırlar. Görevlilerin uymaları gereken yasalardan bazılarını çiğnemelerine ihlal denmektedir.

Yunanlılar gibi Romalıların da oldukça gelişmiş bir adalet sistemi vardı. ‘On İki Levha’ (The Twelve Tables) Roma İmparatorluğunun ilk yazılı hukuk kurallarını oluşturmaktaydı. Romanın en akıllı on adamı tarafından hazırlanan bu kurallar halkın görebileceği bir şekilde teşhir edilirdi.

Güvenlik görevlilerinin kullanabilecekleri kuvvetin en üst düzeyi ‘ölümcül kuvvet’ (deadly force)’tir. Bu aşamada genelde ateşli silah kullanımı söz konusudur. Kuvvet kullanımı gerek buna başvuran güvenlik görevlisi ve gerekse kendisine karşı kuvvet kullanılan kişi açısından telafisi ve geri dönülmesi imkânsız sonuçlar doğurabilir. 

Sözlükte karar verme yetkisi olarak da tanımlanan ‘inisiyatif’ (discretion) genel anlamı ile bir güvenlik görevlisinin karşılaştığı bir olay karşısında kendi iradesi ile seçebildiği bir davranışı ortaya koyması olarak tanımlanabilir.

İçgüvenlik hizmetlerinde genel ve temel değerlerden bir diğeri de ‘tarafsızlık’ (impartiality) ilkesidir. Güvenlik, insanlar arasında ayrım yapılmaksızın tarafsız şekilde yerine getirilmesi gereken temel bir kamu hizmetidir.

Sözü edilen durumlarda ölümcül kuvvet kullanımı ifadesi kullanılmaktadır. 

Güvenlik görevlileri tarafından kullanılacak kuvvetin kanunlar ile belirlenmiş olan sınırlar içinde gerçekleşmesi ‘yasallık’ (legality) ilkesinin gereğidir.

İç denetim kavramından kast edilen şey güvenlik mensuplarının kendi vicdanlarında oluşturacakları bireysel ahlaki denetimdir.

Güvenlik mesleklerinin klasik alt-kültürüne göre tecrübeli personelin göreve yeni başlayan meslektaşlarına öğreteceği ilk ders ‘adamına göre muamele’ etme sanatıdır.

Bir mesleğin profesyonelce yerine getirilmesi ile o mesleğin etik ilkeleri arasında sıkı bir ilişki vardır. Bir mesleğin profesyonelliği, bu sektörde görev yapanların mesleğin gereği olan uzmanlık bilgi ve becerilerine sahip olmalarını ve bunları en üst düzeyde görevlerine yansıtmalarını gerektirir. Bir mesleğin profesyonel bir iş kolu olduğunun diğer bir göstergesi ise bu mesleğin mensuplarının görevlerini nasıl yerine getirmeleri gerektiğine dair, yine o mesleğin kendi mensupları tarafından belirlenmiş olan etik ilkelerin varlığıdır. Güvenlik personeli görevlerini yerine getirirken yasalara uymak zorundadır. Görevlilerin uymaları gereken yasalardan bazılarını çiğnemeleri diğer bir ifade ile ‘ihlal’ etmeleri suçtur. Bu durumda güvenlik görevlilerinin görevleri gereği yapmamaları gerektiği hâlde yaptıkları bir ihlal söz konusudur. Bir de güvenlik personelinin görevi gereği yerine getirmesi gerektiği hâlde ihmal ederek görevini yapmadığı durumlar vardır ki bu da eylemin niteliğine göre etik ihlal veya suç olabilir. Meslek ve görevlerinin gereği olarak yapmaları gereken bir görevi yapmayan kişiler sadece yaptırımı cezai olan bir kanunu ihlal etmekle kalmamış, aynı zamanda yaptırımı vicdani olan ahlaki ve etik kuralları da ihlal etmişlerdir. Mesleğinin etik ilkesini ihlal eden bir güvenlik görevlisi önce kendi vicdanının, sonra da mesleğinin ahlaki (etik) yaptırımına muhatap olur. Görev yaşamı ile özel yaşam birbirinden farklı iki sosyal alan olmakla beraber birbirinden tamamen bağımsız değildir. Bireylerin görev yaşamları ile özel yaşamlarında farklı statüleri ve bu statülerin gereği olan farklı rolleri bulunabilir. Bireysel hak ve özgürlükler açısından değerlendirildiğinde kişinin görev yaşamı ile özel yaşamındaki roller birbirinden bağımsız değerlendirilmelidir. Kişinin görev yaşamında yapmaması gereken bazı davranışları özel yaşamında yapması, eleştiri konusu olmamalıdır. Örneğin, halk arasında ‘Robot polis’ (Robocop) olarak bilinen koruyucu kıyafetler, aslında öncelikli olarak güvenlik personelinin kendi güvenliği açısından gerekli teçhizatlardandır. Ancak bu tür teçhizatın iyi bir zamanlama ile ve yerli yerinde kullanılması gereklidir. Kullanılması gerekli ve kaçınılmaz olmayan bir aşamada bu tür teçhizatı giymiş görevlilerin istihdamı gereksiz tahriklere de neden olabilir. Bu tür teçhizatı üreten ve ihraç eden ülkelerin kendi polislerinin bile bu teçhizatı kullanmak konusunda çok da aceleci olmadıkları görülmektedir. Koruyucu kıyafetlerin kullanımının zorunlu düzeyde gerekli olup olmadığı hesap edilmeksizin bu kıyafetler elde var diye gerekli ve gereksiz kullanımı gereksiz tahriklere neden olabilecektir

Tahrik birçok farklı şekilde ortaya çıkabilir. Örneğin, iki kişi arasında gerçekleşen bir konuşmada kullanılan sözcükler, ses tonu, üslup, beden dili ve yüz ifadeleri tahrik edici olabileceği gibi adeta muhatabın burnunun dibine girercesine çok yakın bir mesafede durmak da karşı tarafı tahrik edebilir.

Silah kullanma yetkisine sahip olan polis, bu yetkisini yasallık, gereklilik, orantılılık ve etik duyarlılık ilkelerini gözeterek kullanmalıdır. Kuvvet kullanımındaki en genel ilke, görevin yerine getirilmesi için gerekli olan asgari kuvvet uygulamasıdır.

Güvenlikle ilgili önlemlerin abartıldığı durumlarda ‘özgürlük-güvenlik dengesi’ kavramı sıklıkla gündeme gelmektedir. Oysa özgürlük ve güvenlik birbirine zıt ve dengelenmesi gereken iki ayrı kavram değil, aksine birbirini bütünleyen, birbiriyle uyumlu, birlikte var olması gereken kavramlardır. Özgürlük-güvenlik dengesi içgüvenlik görevlilerinin uygulamalarıyla değil yasalarla sağlanmalıdır.

Güvenlik görevlisi ile muhatabı arasındaki mesafe 15-20 metre veya daha fazla ise bu ‘dikkat ve ilgi alanı’ olarak tanımlanır.