Verilen diğer seçeneklerdeki durumlar orta yoğunluklu kuvvet iken, güvenlik personelinin beden dili, duruşu, yüz ifadeleri ve sözlü uyarıları düşük yoğunluklu kuvvete örnektir. 

Polisin askerden ayrılarak bağımsız bir teşkilat olarak kurumsallaşması, diğer bir tanımlama ile sivilleşmesi, Osmanlı Devleti’nde başlamıştır. Ancak günümüzde bile ideal anlamda henüz tamamlanamamış bir süreçtir. Sanayi devriminin Avrupa’da ortaya çıkardığı modern polis yapısı Osmanlı’da ilk kez 1845 yılında İstanbul’da görülmüştür. Paris Polis Teşkilatının model alındığı kanuni bir düzenleme ile 10 Nisan 1845 yılında Türk Polis Teşkilatı kurulmuştur.

Korku, heyecan, endişe ve panic kuvvet kullanımını etkileyen iç faktörlerdendir. Sosyal çevre ise kuvvet kullanımını etkileyen dış faktörler arasındadır.

İnsana saygı ilkesi güvenlik personelinin davranışlarına bir denge ve uyum kazandıracaktır. İnsana saygıyı temel bir değer olarak özümsemiş bir güvenlik görevlisinin kendi amirleri ile görev ilişkisi içinde olduğu insanlara karşı davranışları arasında uçurum düzeyinde belirgin bir fark da olmayacaktır. ‘Yaratılanı sev yaratandan ötürü’ ifadesinin yansıması olarak insanları ayrım yapmaksızın sevmek onlara hizmet etmeyi kutsal bir görev olarak görmek kamu personeli için en temel değerdir.

Bir güvenlik görevlisinin kendisine veya bir başkasına yönelik bir saldırıyı gidermek gibi bir durumun söz konusu olmadığı hâllerde kullanacağı kuvvet, ‘saldırı amaçlı şiddet’ olarak tanımlanır.

Güvenlik hizmetlerinin evriminin ele alındığı bu bölümde toplumsal değişme beş ayrı kategori altında değerlendirilmiştir  Bunlar: Avcı ve toplayıcı toplum Göçebe toplum, Tarım toplumu , Sanayi toplumu , Sanayi sonrası (postmodern) toplumudur.

Güvenlik personeli tarafından görevlerinin gereği olarak kullanılan fiziki güç ve silah kullanımı en genel anlamda kuvvet kullanımı olarak tanımlanır. Kuvvet kullanımı; güç, zor, cebir şiddet ve silah kullanma yetkisi gibi tanımları içeren en genel kavramdır.

Hizmet edilen insanlara karşı ‘ayrımcılık’ (discrimination) yapılmayacağı gibi ‘kayırmacılık’ (nepotizm) da yapılmamalıdır.

Verilen bilgilerden ilk ikisi doğru iken üçüncü bilgi yanlıştır. Kuvvet kullanma eğitimi konusunda meslek öncesi verilen temel eğitim ile yetinilmemelidir. Güvenlik görevlileri zaman zaman meslek içi eğitimlere alınarak kuvvet kullanma konusunda var olan becerileri artırılmalıdır.

Kontrol altına alma ifadesi güç kullanımında yasal ve meşru sınırlar içerisinde kabul edilmektedir. 

Hangi mesleğe mensup olursa olsun görevini o mesleğin gerekleri ve inceliklerine uygun şekilde yerine getirenler, ‘etik personel’ olarak tanımlanabilir.

İnsanlarla ilişkilerde en temel kural ‘insana saygı’ ilkesidir.

Güvenlik görevlilerinin zor kullanma yetkisinin aynı zamanda toplumsal meşruiyetinin de olabilmesi için bu görevlerin profesyonel bir bilinç ve etik duyarlılık ile yerine getirilmesi gereklidir. Zor kullanmanın şartlarının oluştuğu durumlarda güvenlik görevlilerinde görülecek heves ve acelecilik veya müdahaleden sonra görülen haz alma belirtileri, yasal zor kullanma yetkisinin meşruiyetini zedeler. Zor kullanma, özellikle ateşli silahlarla zaman zaman yasal bir görev olarak gerekli ve kaçınılmaz olsa da bu durum personelin zor kullanmaktan haz almasını gerektirmez. Masum bir insana yönelik ölümcül bir tehlikenin giderilmesi için zor kullanan bir güvenlik görevlisinin masum bir hayatı kurtarmaktan dolayı mutluluk duyması meşru olsa da ‘etkisiz hâle getirdiği’ diğer bir ifade ile ölümüne neden olduğu insandan dolayı haz duyması meşru değildir. Ölümcül kuvvet kullanımı, normal bir ruh sağlığına sahip insan için, yasal şartların yerine gelmiş olduğu durumlarda bile olsa haz alınacak bir durum değildir

Güvenlik görevlilerinin savunmaya yönelik uzak doğu sporlarında yeterli düzeyde eğitilmeleri onları saldırgan yapmayacağı gibi personele kendine güven duygusu kazandırarak daha ölçülü ve kontrollü olmalarını sağlayacaktır.

S¸iddet kullanmak için gerekli olan yasal şartların oluştuğu durumlarda bile güvenlik görevlilerinin kuvvet kullanma öncesi yapacakları uyarılar, kuvvet kullanma anındaki tutum ve davranışları ve gözetecekleri mesleki etik duyarlılık ve son olarak şiddet kullandıktan sonra takındıkları tutum şiddet uygulamalarının toplumsal meşruiyetini etkiler.

Kısacası kanuna uygun olarak gerçekleştirilen güç uygulamaları ‘kuvvet’ (force), kanunlar çiğnenerek uygulanan güç ise ‘şiddet’ (violence) olarak tanımlanır. Güvenlik görevlilerinin güç kullanımının yasal ve meşru sınırlarını aşmaları, kullandıkları gücün derece ve şekline göre ‘kötü muamele’, (malpractice) ‘aşırı güç’, (excessive force) ‘şiddet’ (violence) ve ‘işkence’ (torture) gibi farklı kavramlar ile de tanımlanabilir.  

Darbeler, insan haklarının ayaklar altına alındığı ve toplumları ileriye değil geriye götüren çağdışı uygulamalardır.

Güvenlik personeli insanlarla ilişkisinde en çok konuşma ve ikna etme yöntemini kullanmaktadır.

İlgili kanunla kendisine yetki verilen bir güvenlik mensubu yasallık, gereklilik, orantılılık ve etik duyarlılık ilkelerini gözeterek yetkisini kullanmalıdır.

İçgüvenlik sektörünün kamu ayağını oluşturan polis ve jandarma gibi genel güvenlik (kolluk) kurumlarının yasal görev ve yetkileri ‘idari’ ve ‘adli’ olmak üzere iki genel kategoriye ayrılmaktadır.