UNESCO tarafından Dünya Kültür Mirası ilan edilen peyzaj düzenlemesi Sevilla’da bulunan Alkazar Sarayı’dır.

Türkiye, Bilimsel bir terim olarak peyzaj, ilk kez 1900’lü yıllarda Alman coğrafyacı Alexander Von Humboldt tarafından “Bir arazi parçasının toplam karakteri” olarak tanımlanmıştır. Rosenkranz 1850’de peyzajı “doğada var olan ve hiyerarşik olarak organize olmuş tüm yerel sistemler” olarak ifade etmiştir. Neef (1967)’in tanımına göre peyzaj “üniform bir yapıya ve işlevsel bir dokuya sahip bir yeryüzü parçası”dır. Bu tanımda görünüm, bileşenler (rölyef, toprak, iklim, su, şora, fauna, insan ve insan yapıları) ve bunların mekansal konumları ifade edilmiştir.
Zamanla peyzajın sadece coğrafi etkenlerin tekil olarak ifadesi olmadığı, bunların etkileşiminin oluşturduğu bir bütünü ifade ettiği düşünülmüştür. Forman ve Godron 1986’da bu eksikliği de vurgulayarak peyzajı “etkileşim halindeki ekosistemlerin bir araya gelerek oluşturduğu ve benzer formlarda kendini tekrar eden heterojen bir yeryüzü parçası” olarak tanımlamışlardır. Leser (1997) ise peyzaj için “canlı, cansız ve insan kaynaklı bileşenlerin işlevsel bir bütünü oluşturduğu mekânsal bir doku” tanımını yapmıştır. 

Arap-İslam mimarisinin görkemli örneklerinin yer aldığı Endülüs bölgesinde, Granada da Elhamra Sarayı ve Sevilla’da Alkazar Sarayı bu dönemin peyzaj sanatının en etkileyici örnekleri arasında yer almaktadır. Doğal çevre ile uyumlu Elhamra Sarayı çeşitli yapılar, avlular ve bahçelerden oluşan büyük bir komplekstir.

 Doğada her zaman tek sıralı zincir yoktur. 

Toprak ve toprakla ilgili özelliklerin oluşturduğu faktörlere “Edafik Faktörler” denir. 

Muğla, Dalyan-İztuzu;  Karmaşık site örnek olarak gösterilebilir.

Kentsel kimlik birçoklarına göre yerin karakteri, mekânın karakteri ve anlamı şeklinde üç bileşenden oluşmaktadır. Yerin karakteri iklim, topoğrafya, jeolojik oluşum ve bitki örtüsünün oluşturduğu, doğal çevre içerisindeki özelliklerdir. 

19. yüzyılın ikinci yarısından itibaren peyzaj tasarımı kendi eğitimi olan bir meslek konumuna gelmiştir. Mesleğin babası Frederick Law Olmsted tarafından 1850-1890 arasında formalize edilmiş peyzaj eğitimi çıraklık eğitimi şeklinde başlamıştır. F. L. Olmsted New York’ta Merkezi Park “Central Park”, “Prospect Park”, Boston Nehir Boyu projeleri ile mesleğin babası unvanını almıştır. 

Çevre sorunları ile planlı bir şekilde mücadele 1970’li yıllardan sonra yaygınlaşmıştır. 

Odunsuz bitkilerin değil, odunlu bitkilerin dıştan genel görünüşünü ifade eden bir terimdir. 

7. yüzyılın başında Arap yarımadasında ortaya çıkan İslamiyet hızla İran, Orta Doğu, Asya ve güney İspanya’ya yayıldı. Arap-İslam mimarisinin görkemli örneklerinin yer aldığı Endülüs bölgesinde, Granada da Elhamra Sarayı ve Sevilla’da Alkazar Sarayı bu dönemin peyzaj sanatının en etkileyici örnekleri arasında yer almaktadır.

Relikt bir bitki olan Ginkgo biloba L. (Çin mabed ağacı), günümüzde yaşamakta olan tohumlu bitkilerin en eski ve en yaşlı üyesi olarak kabul edilir.

Sadece müzik fonetik sanatlardandır. 

Japon bahçeleri Shinto rahiplerinin törenleri için çakıl taşları ile kaplanmış avlularda kaya, su ve bitki ile yapılan düzenlemeler olarak görülür. Japon bahçesinin en önemli öğeleri Çin bahçesinde olduğu gibi ölümsüzlüğü simgeleyen kaya, su ve bitkidir. 

Klasik Yunan mimarlığına göre yapılmış çeşitli yapılar ile avlular, bahçeler, havuzlar, çeşmeler, heykeller ve ekili alanlar ile düzenlenmiş etkileyici bir peyzaj ve mimarlık örneğidir. 

Sedir kısa sürgün veren bitkilerdendir.

En önemli uluslararası politika dokümanı olarak kabul edilen kültür varlıklarının korunmasına yönelik ilke ve yaklaşımları içeren Venedik Tüzüğü 1964 yılında kabul edilmiştir.

Tarih öncesinden Endüstri Devrimi sonrasına kadar olan dönemde yaşamış uygarlık ve kültürlere ait yerleşimsel ya da yapısal kalıntıların bulunduğu alanlara arkeolojik sitler denir. 

Fauna sınırlandırılmış belli bir bölgede ya da dönemdeki hayvan topluluğuna verilen isimdir. Ekosistemde yer alan hayvanların bütünü için bu terim kullanılır.