Kanada ve Amerika’ da peyzaj mimarlığı açısından önemli örnekler olarak kabul edilen ve formal anlayışla düzenlenen Victoria Park ve Birkenhead Park Sir Joseph Paxton tarafından düzenlenmiştir.

Bir bitkinin ağaç olarak tanımlanması için boyu 5 m’den daha fazla olmalı, gövde, taç ve boy büyümesi yapmalı, dal, sürgün ve yapraklarını tek bir gövdede taşımalıdır. Tepe kısmının yayvan olması, çok sayıda gövdeye sahip olması, toprak seviyesinde dallanma yapması ağaççık ve çalı formlarına ait özelliklerdir. 

Bir bitkinin ağaç olarak tanımlanması için: • Boyu 5 m’den daha fazla olmalı, • Gövde, taç ve boy büyümesi yapmalı, • Dal, sürgün ve yapraklarını tek bir gövdede taşımalıdır. 

Açık tohumlu bitkiler, bir veya iki evcikli bitkilerdir. 

Belirli değerler taşıyan çevreler doğal, kültürel ve doğal ve kültürel çevreler olarak gruplandırılmaktadır. Doğal çevrelerde fauna, flora, su varlığı yaban yaşamı, topoğrafya, hava, toprak, morfolojik yapı gibi doğal özellikler söz konusudur. 

Ekoloji kelimesi ilk olarak 1866 yılında kullanılmıştır.

Kaya-Su-Bitki en önemli öğeleridir.

Sadece müzik fonetik sanatlardandır.

Canlı çevreyi oluşturan bitki, hayvan, mikroorganizma ve insanlar biyotik faktör olarak tanımlanırken besin durumu edafik faktöreleri oluşturan etmenlerdendir. 

Personelin çevre kirliliğine karşı bilinçlendirilmemesi endüstriden kaynaklanan hava kirliliğinin nedenlerinden biri değildir. 

Japon bahçesinin en önemli öğeleri Çin bahçesinde olduğu gibi ölümsüzlüğü simgeleyen kaya, su ve bitkidir. İlk Japon bahçeleri Shinto rahiplerinin törenleri için çakıl taşları ile kaplanmış avlularda kaya, su ve bitki ile yapılan düzenlemeler olarak görülür. 

Ilıman iklimlerde ve güneşli alanlarda gelişen, her türlü toprakta ve aşırı soğuk/ kuraklığa dirençli, özellikle drenajı iyi olan taşlı, kumlu topraklarda daha iyi gelişen ardıç türü Boz Ardıç-Boylu Ardı’tır.

Hava, su ve toprağın zamanla niteliğinin bozularak yaşanılırlığını yitirmesi, yaşam ortamları değiştiği ya da insan gereksinimleri uğruna aşırı tüketildiği için bitki ve hayvan topluluklarının yok olmaya yüz tutması›, insanın ortak kültür mirasının bir parçası olan tarihi çevreyi oluşturan ögelerin düşüncesizce tüketilmesi çevresel değerlerin yitirilmesinin göstergeleri arasındadır. 

Kültürel peyzaj insan etkisinde olan ve daha çok insanın ve toplumun faydalanmasına ayrılmış kültürel alanlar ve bunların oluşturduğu peyzajdır. 

Peyzaj, çeşitli şekillerde gruplandırılmakla birlikte genellikle doğal peyzaj ve kültürel peyzaj olmak üzere iki şekilde incelenmektedir. Doğal peyzaj, doğada kendiliğinden var olan obje ve özellikler ile doğal hayatın oluşturduğu bir sentezdir. Kültürel peyzaj, insan etkisinde olan ve daha çok insanın ve toplumun faydalanmasına ayrılmış kültürel alanlar ve bunların oluşturduğu peyzajdır.

Çevre unsurlarına göre çevre kirliliği çeşitleri hava, toprak, su, ısıl, radyoaktif, gıda, gürültü, elektromanyetik, görüntü, ışık kirliliği şeklinde sınıflandırılabilmektedir. Kentsel kirlilik ise kaynaklarına göre çevre kirliliği çeşitlerinden birisidir. 

Denizleri kirleten etkenler için tersaneler, gemiler, gemi bakım-onarım yerleri, kıyı tesisleri, marinalar, deniz araçları ve hava taşıtlarından kaynaklanan kirleticiler örnek gösterilebilir. Rüzgar türbinleri denizleri kirletmez. 

Havada yaklaşık olarak azot (%78), oksijen (%21), karbondioksit ve asal gazlar (%1) farklı oranlada bulunur. 

Yapay çevre evler, yollar, kamusal binalar ve ticaret yapıları gibi insan üretimi elemanlardır. Yapay çevre coğrafyadan coğrafyaya farklılık gösterebilir ve içinde yaşayan toplumun yansıtıcısıdır.

Tarihi Kentsel Peyzaj tavsiye kararında, Tarihî kentsel peyzaj, daha geniş bir kentsel bağlam ve coğrafi mekânı kapsayabilmesi için “tarihî merkez” ya da “külliye” kavramının ötesine uzanan, “tarihsel düzlemin kültürel ve doğal değerleri ve nitelikleri sonucu anlaşılan kentsel alandır” şeklinde tanımlanmaktadır.