Yatırımcılar faiz ve kar payı getirilerinin yanında, menkul kıymetleri ellerinde tuttuğu sürede oluşan fiyat değişimlerinden de sermaye kazancı elde etmeyi beklerler.

Riske karşı kayıtsız yatırımcılar, riskle ilgilenmezler. Onlar için hangi yatırımın seçileceği önemli değildir. Bu nedenle, yatırımcıların risk ve getiri arasında kayıtsız kaldıkları söylenebilir. Riske kayıtsız bir yatırımcı için, A=0’dır ve risk, yatırım kararlarını hiçbir şekilde etkilemez. Bu tür yatırımcılar, yatırım kararlarını sadece beklenen getiriye göre alırlar. Riske karşı kayıtsız olan yatırımcılar için paranın marjinal faydası 1’dir

Finansal varlığın beklenen getirisi, farklı koşullarda beklenen getirilerin olasılıkları ele alınarak
belirlenebilir. Böylelikle beklenen getiri, farklı ekonomik koşulların olasılıkları ile bu koşullar altında menkul kıymetten beklenen getirilerin ağırlıklı ortalaması alınarak aşağıdaki gibi hesaplanmaktadır:

Yatırımcının belirlenen olasılıklar ve bu olasılıklar dahilinde elde edilecek getiriler doğrultusunda beklenen getirisi %27,20 olacaktır.

Güvenceli tahvil, faiz ve anapara ödemeleri için ihraççı şirketin menkul ya da gayrimenkullerinin ya da bir şirketin veya bir bankanın garantisinin sözkonusu olduğu tahvillerdir. Güvencesiz tahviller ise sadece ihraççı şirketin kendi itibarına dayalı olarak çıkarılmış olan tahvillerdir.

Portföy yönetimi konusunda,  Sharpe (1964), Lintner (1965) ve Mossin (1966), bütün tasarruf sahiplerinin modern portföy kuramına uygun olarak, menkul kıymetlere ve özellikle hisse senetlerine yatırım yapmaları halinde, fiyatların ne yönde değişeceğini araştırmışlardır. Bu çalışmaların sonucunda, (SVFM) Sermaye Varlıklarını Fiyatlama Modeli geliştirilmiştir. SVFM, yirmi yıla yakın bir süre, batıda portföy yönetiminde aracı kuruluşlar tarafından kullanıldıktan sonra, 1977’de Richard Roll, modelin yetersizliğini ileri sürerek, portföy yönetiminde kullanılmamasını önermiştir.

Portföy yönetim süreci aşamaları:

- portföy planlaması

-yatırım analizi

-portföy seçimi

-portföy değerlemesi

-portföy revizyonu

Rehin Değeri: Anaparanın emniyeti açısından, göz önüne alınacak ikinci önemli nokta, portföy yatırımının güvence olarak gösterilerek ödünç para bulma olanağının olup olmamasıdır. Böyle bir ihtiyacın varlığı durumunda, ödünç paraya duyulacak gereksinim düzeyine göre, portföyde tahvil ağırlıklı bir yapılanmaya yönelmek doğru olacaktır. Özellikle finansal yönden güçlü, tanınmış işletmelere ait tahviller veya devlet tahvilleri portföye dâhil edilmelidir.

Farklı ülkelerde farklı endüstrilerden seçilen hisse senetleri hem uluslararası hem sektörel çeşitlendirmeyi sağladığı için varyansı diğerlerinden düşük olması beklenir.

Pay senetlerinin yatırımcılara sağladığı haklar şu şekilde ifade edilebilir:

• Şirketin karından pay alma hakkı
• Yeni pay alma hakkı
• Tasfiye bakiyesine katılma hakkı
• Şirket yönetimine katılma hakkı
• Oy Hakkı
• Bilgi alma hakkı

YG= (1+DG)^m -1= (1+0,03)⁴ - 1= %12,55

Finansal varlığın dönem başı fiyatı ile dönem sonu fiyatı arasındaki fark sermaye kazancını oluştururken pay senedinden elde edilen kâr payı ise finansal varlık açısından dönemsel getiri olarak değerlendirilmektedir. Yatırımcının elde etmiş olduğu sermaye kazancını hesaplamak için aşağıdaki formül kullanılmaktadır: 

Soruda verilen bilgiler formüle yerleştirildiğinde:

Portföyü oluşturan menkul kıymetlerin getirileri arasındaki korelasyonun tam olması durumunda, portföy riskini sınırlamak mümkün değildir. Çünkü portföydeki menkul kıymetlerin fiyatları aynı yönde değişmektedir. Başka bir deyişle, portföy tek bir menkul kıymetten oluşmuş gibidir.

Portföy yönetimi faaliyetinde bulunacak yetkili kurumlar müşterinin yazılı emri olmadan portföye, piyasa değerinin üstünde sermaye piyasası aracı satın alamazlar ve portföyden piyasa değerinin altında bir fiyatla sermaye piyasası aracı satamazlar.