Eğitsel sporlar; bir spor branşına özgü bilgi, beceri ve uygulamaların bir öğretici tarafından rekreasyon katılımcılarına öğretilmesi temeline dayanmaktadır. Yüzme kursları, yaz spor okulları, futbol yaz okulu, tenis kursu, kayak eğitimi gibi aktiviteler bu kategori için örnek teşkil edebilir.

İşe devamsızlıkta azalma, iş kazalarında azalma ve işgücü devrinde azalma ekonomik yararlar arasında tesisleşme ise çevresel yararlardandır.

Yönetim ve yetkilendirme içeren işleri yönetim basamağında yer alarak yapan kişiler yönetici gönüllülük olarak değerlendirilir.

Çoğu zaman boş zaman ile karıştırılan rekreasyon kavramı yenilenmek, tazelenmek ve sağlığı tekrar kazanma anlamında olan Latince “recreatio” kelimesinden türemiştir.

Kamu ve yerel yönetimlerin faydalanabileceği; stres yönetimi, ev ekonomisi, sağlıklı beslenme ve bilgisayar eğitimi kursları gibi hizmetler kişisel gelişim aktiviteleri kapsamındadır.

Pasif rekreasyon aktiviteleri:

Genellikle katılımcıların izleyici (seyirci) ya da daha az etkin olarak katıldıkları aktiviteleri içermektedir. Bu sınıflama altında yer alan aktiviteler genellikle bilişsel ve duyuşsal alan davranışlarını içinde barındıran aktivitelerdir.

Örneğin;

• Maç izlemek

• Tiyatro oyunu seyretmek

• Kitap okumak

• Bilgisayar oyunu oynamak

• Televizyon izlemek vb.

Örgütlenme yönetim fonksiyonları arasında yer almaktadır.

Yönetim, bugün olduğu kadar gelecekteki sorumluluk ile ilgilidir.

Boş zaman davranışını açıklayan teori ve yaklaşımlar zaman içerisinde “boş zaman ve rekreasyon felsefesi”nin temel yapı taşlarını oluşturmuştur.

Kamu ve yerel yönetim organizasyonları altında üretilen hizmetler kaynakları devlet tarafından karşılanarak sunulan rekreasyon hizmetlerini kapsar.

Boş zaman ve rekreasyon endüstrisi içerisinde en baskın kullanılan araç spordur. Sporun boş zaman ve rekreatif etkinlik olarak kullanıldığı rekreasyonel tesisler oldukça yaygındır.

Boş zaman davranışını açıklayan teoriler isle ilgili teoriler, psikolojik ve sosyo-psikolojik teoriler, sosyolojik teoriler ve felsefik teoriler olmak üzere 4 grup altında incelenmektedir.

Benzer şekilde ülkemizde de temalı parklar popüler olmaya başlamıştır. En önemli örneği ise faaliyete geçmiş olan İstanbul’daki Vialand’tır.

Yönetim fonksiyonları planlama, örgütleme, yöneltme, koordinasyon ve control şeklinde değerlendirilir.

Parker gönüllülüğün 4 türünden bahsetmiştir. Bunlardan her biri, diğerleriyle belirli unsurlar paylaşmaktadır;
Fedakâr gönüllülük olarak başkalarına yardım için zamanını harcamak ve bencil olmadan çaba harcamak
Pazar (fırsat) gönüllülüğü olarak bir şeyleri ücretsiz olarak yapmak, ancak (sonrasında) karşılığında bir şeyler beklemek
Yardım amaçlı gönüllülük olarak birinin inandığı amaca destek vermek
Boş zaman gönüllülüğü olarak ‘öncelikle’ boş zaman deneyimi arayışı içerisinde olmaktır

En genel tanımıyla rekreasyon yönetimi, yönetim fonksiyonları açısından boş zaman değerlendirmeyle ilgili etkinliklerin planlanması, organizasyonu, yönlendirilmesi, koordinasyonu ve denetimi şeklinde ifade edilebilir.

Günümüz modern toplumunda ağır fiziksel yük gerektiren işlerin eskiye göre azalmasından ve zihnen insanların daha çok yoruluyor olmalarından dolayı hafif ve dinlendirici aktivitelerin yerine daha yoğun ve fiziksel çaba gerektiren aktivitelerin tercih edildiği söylenebilir. Hatta bireyler zihnen rahatlamak için katıldıkları aktivitelerde, çalıştıkları işlere göre daha fazla yorulmayı göze alabilmektedir. Bu nedenle rekreasyon kelimesinin  “dinlendirici ve hafif aktiviteler” sınırlamasından uzaklaştığı söylenebilir.

Tamamen rekreasyon faaliyetleri için ayrılmış, kâr amacı güden ya da gütmeyen kuruluşlar ya da devlet tarafından, sponsor dâhilinde ya da haricinde oluşturulmuş alanlardır. Açık alan rekreasyonu (outdoor recreation); doğanın bir parçası ve katılımcı arasında etkileşim yaratabilen ve bireyin tamamen kendi fiziksel, sağlık, ruhsal ve sosyal çıkarları doğrultusunda yaptığı boş zaman aktiviteleri olarak tanımlanabilir.

Sistem yaklaşımı Birbirinden bağımsız parçalar ve onların uzantılarının oluşturduğu alt sistemlerden oluşan örgütler anlayışına dayalı bir yönetim yaklaşımıdır.

1960 ve 1970’li yıllarda rekreasyon yönetiminde en önemli gelişmeler gerçekleşmiştir.