Boş zaman ve rekreasyon endüstrisinde hizmet ile ilgili olan kilit alanlar şunlardır: Kamu kurumları, kâr amacı gütmeyen kuruluşlar, ticari rekreasyon işletmeleri, personele yönelik hizmetler ve rekreasyon programları, silahlı kuvvetler moral, refah ve rekreasyon üniteleri, özel üyelik gerektiren organizasyonlar, kampüs rekreasyonu, terapatik rekreasyon, spor yönetimi organizasyonları, turizm rekreasyonu.

Rekreasyon programları oluşturulurken bireylerin sadece sportif ihtiyaçları değil aynı zamanda sosyal, kültürel, sağlık ve sanat ihtiyaçlarının da dikkate alınması gerekmektedir.

Sistem yaklaşımının problem çözmeye ilişkin altı basamağı şunlardır; Problemi teşhis etmek ve değerlendirmek, problem çözümlemek, kavramsal bir system modeli geliştirmek, modeli test etmek, yeni bir model önermek ve nitelikli system çözümü için model uygulamak.

Zaman; insan için sınırlı, paha biçilemez ve kıt bir kaynaktır. İnsan zamanı tükettiği gibi zaman da insanı tüketmektedir. Zamanın temel ögesi “olay”dır. Sabah yataktan kalkmak, işe gitmek, ödev yapmak gibi yaşamın her aktivitesi bir “olay”dır. Zaman, bu olayların sırayla birbiri ardında meydana gelmesidir.

Sanayileşmiş topluma ait özelliklerin başında rekreasyonun ticari yönünün keşfedilmesi ve üzerine para harcanan bir olgu haline dönüşmesi vardır.

MÖ 500’lerde Antik Yunan felsefesinin boş zaman üzerine yüklediği anlam boş zaman kavramının tarihsel gelişiminde çok önemli bir yere sahiptir. Antik Yunan felsefecilerinden özellikle Sokrates, Platon ve Aristo’nun bakış açıları bu dönemin boş zaman anlayışını büyük ölçüde şekillendirmiştir. “Altın Çağ” olarak da adlandırılan bu dönem, boş zamanın kişisel ve sosyal gelişim için bir fırsat hatta bir yöntem olduğunu savunmaktadır.

Açık alan rekreasyonunda en belirleyici özellik doğanın bir parçası ile etkileşime geçmek ve kapalı bir alan yerine açık havada bu etkinliği yapıyor olmaktır.

Taşma teorisi telafi teorisinin tam tersidir, şöyle ki bireyler işlerinden son derece memnunlarsa seçecekleri boş zaman aktiviteleri de işlerinin bir uzantısı şeklinde olacaktır. Diğer bir deyişle, iş ve işlerinde kullandıkları sosyal ve teknik becerileri başka alanlarda da göstererek başarı elde etmek isteyeceklerdir. Dolayısıyla iş yaşamındaki beceri ve başarılar boş zamanlara da taşma eğilimi içerisindedir.

Sağlık giderlerinde azalma, bölgesel ve yerel büyüme, iş kazalarında azalma ve işe devamsızlıkta azalma rekreasyonel aktivitelerin sağladığı ekonomik yararlardır ancak tesisleşme çevresel yararlarla ilgilidir.

Toplum gönüllülerinin faydalarından bazıları şunlardır: • Ortak öğrenme için fırsatlar • Topluma katkı sağlamak için fırsatlar • Dostluk gelişimi ve bir topluma bağlı olma duygusu • Toplum hakkında sahip olunan bilginin artışı.

Sadece gösteriş yapmak için pahalı mal ve hizmetleri satın almak, “Daha pahalı daha iyidir.” düşüncesiyle sınıf atlanıldığını düşünmek gösterişçi tüketimi oluşturan davranışlardır.

İnanç, bireyin bir objeye karşı sahip olduğu bilgidir.

Boş zaman ve rekreasyon endüstrisi içerisinde en baskın kullanılan araç spordur. Sporun boş zaman ve rekreatif etkinlik olarak kullanıldığı rekreasyonel tesisler oldukça yaygındır.

Sanatsal rekreasyon aktiviteleri rekreasyon aktiviteleri yelpazesinde önemli bir bölümü oluşturmaktadır. Bu aktiviteler sanatsal bilgi ve becerileri geliştirmeye ve arttırmaya yönelik uygulamaları içermektedir. Sanatsal rekreasyon aktivitelerini; sahne sanatları (müzik, drama ve dans), görsel sanatlar ve modern sanatlar olarak üç baslık altında değerlendirmek mümkündür.

MÖ 500’lerde Antik Yunan felsefesinin boş zaman üzerine yüklediği anlam boş zaman kavramının tarihsel gelişiminde çok önemli bir yere sahiptir. Antik Yunan felsefecilerinden özellikle Sokrates, Platon ve Aristo’nun bakış açıları bu dönemin boş zaman anlayışını büyük ölçüde şekillendirmiştir. “Altın Çağ” olarak da adlandırılan bu dönem, boş zamanın kişisel ve sosyal gelişim için bir fırsat hatta bir yöntem olduğunu savunmaktadır.

Boş zamanın bu anlamda kullanımı rekreasyon kavramının anlamıyla örtüşmekte ve aynı anlamda kullanıldığı yaklaşım aktivite temelli boş zaman yaklaşımıdır. 

İkinci aşama olan detaylı planlama ve yönetim kaynakların güvence altına alınması, yönetim takımının belirlenmesi, plan brifingi düzenlenmesi gibi aşamaları içerir.

İnsanlık tarihinde boş zaman kavramının ilk olarak Antik Yunan’da telaffuz edildiği söylenebilir. Atinalılar için bos zaman (leisure) yasamın çok yüksek bir değeriyken, çalışmak bir o kadar değersizdi. Çünkü üst sınıf vatandaşların çalışma zorunluluğunun olmayışı onları entelektüel, sanatsal ve kültürel aktiviteler yapmaya itmişti.

Planlama, örgütleme, yöneltme, koordinasyon ve denetleme rekreasyon yönetiminde sistem yaklaşımının sürecini oluşturan unsurlar arasında yer almaktadır. Rekreasyon ve turizm hizmetlerinin yönetimini oluşturan unsurlar arasında yer alan süreçler ise; sosyo-politik, sosyo-ekonomik ve yönetimsel süreçlerdir.

Meiskop (1991), insanların ömrü¨ boyunca sahip olduğu boş zamanların uyku, yeme içme, çalışma ve eğitim için ayırdıkları zamandan daha fazla olduğunu ifade etmiştir.