TBMM’nin kuruluşundan (23 Nisan 1920), 27 Mayıs 1960 tarihine kadar çıkarılan kanunlara, 1’den 7480’e kadar numara verilmiştir.

“İçtihadı birleştirme kararı” denilen kararlar, yasama organı veya İdare tarafından değil, yüksek yargı organlarınca oluşturulan ama uygulamada kanun gibi etki doğuran hukuk kaynaklarıdır. Bilindiği üzere içtihat, mahkemelerce verilen kararlardan çıkan hukuk kurallarına denilmektedir. 

Hukukun asli ya da esas kaynakları da kendi içinde yazılı kaynaklar ve yazısız kaynaklar şeklinde ikiye ayrılmaktadır. Yazılı kaynaklar anayasa, kanun, Cumhurbaşkanlığı kararnamesi, yönetmelik ve bireysel işlemlerden oluşur. Yazısız kaynaklar ise örf ve adetlerdir.

Anayasalar değiştirilmeleri bakımından yumuşak ve katı anayasalar olmak üzere ikiye ayrılır. Yumuşak anayasalar, normal yasalar gibi yapılan ve kolayca değiştirilen anayasalardır. 

Yönetmelikler, idari organlarca çıkarıldıklarından idari işlem niteliğindedir. Bunların Anayasa’ya ve kanunlara Cumhurbaşkanlığı kararnamelerine uygun olup olmadıklarının denetimi idari yargı tarafından yapılır.

Dava yolu ile denetimde, Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe girmiş bir kanunun Anayasa’ya aykırı olduğu ileri sürülerek iptali istenebilir. Anayasa’nın 150. maddesine göre ya da Cumhurbaşkanlığı kararnamesinin, TBMM'nde en fazla üyeye sahip iki siyasi parti grubu ve üye tam sayısının en az beşte biri tutarındaki üyeler böyle bir davayı açmaya yetkilidir. İptal davası, kanunun Resmi Gazete’de yayımını izleyen 60 gün içinde açılmalıdır.

30.12.1993 tarih ve 21804 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren “3960 sayılı Kalıtsal Hastalıklarla Mücadele Kanunu”nun üç maddesi bulunmaktadır. Bu Kanun ile devlet, kalıtsal kan hastalıklarından talasemi ve orak hücreli anemi dâhil olmak üzere, bütün kalıtsal kan hastalıklarıyla koruyucu sağlık hizmetleri kapsamında mücadele eder.

Oto-greftler (bir dokunun aynı kişinin bir bölgesinden alınıp başka bir bölgesine nakli), saç ve deri alınması, aşılanması ve nakli ile kan transfüzyonu bu kanun kapsamında değildir. Ancak böbrek nakli bu kanun kapsamındadır.

Cepten Yapılan Ödemeler: Bireylerin sağlık hizmetleri kullanımı için doğrudan cepten yaptıkları tüm harcamalar olup, hastalık riski için herhangi bir finansal koruma sağlamamaktadır. Cepten ödemeler, doğrudan ödeme, kullanıcı katkısı ve informal ödeme olmak üzere üç başlık altında incelenmektedir. Kullanıcı katkısı, güvence kapsamına giren hizmetlerin kullanımı sırasında yapılan ödemelerdir. İlaç katkı payları bu duruma örnek olarak verilebilir. Doğru cevap D seçeneğidir.

Bu kanun kapsamına giren vatandaşlara bu kanunun öngördüğü tedavi hizmetlerinden hiçbir ücret ve bedel ödemeksizin yararlanmaları amacıyla birer “Yeşil Kart” verilmiştir. Doğru cevap C'dir.

Kan, kan bileşenleri ve ürünlerinin temininde karşılıksız ve gönüllü bağış esastır. Ancak mali karşılık anlamına gelmeyecek şekilde kan bağışçısını teşvik edici uygulamalar da yapılabilir. Doğru cevap C' dir.

Bunun dışında finansal bilgi;
• Her bir varlığın yönetiminin değerlendirilmesinde,
• İşlemlerin verimliliğinin değerlendirilmesinde,
• İşlemlerin etkililiğinin değerlendirilmesinde,
• İşlemlerin planlar çerçevesinde yürüyüp yürümediğini kontrol etmede kullanılır. Doğru cevap B'dir.

1983 tarih ve 17927 sayılı Yataklı Tedavi Kurumları İşletme Yönetmeliği'ne göre "Belirli bir yaş ve cins grubu hastalar veya belirli bir hastalığa tutulanların, yahut bir organ veya grubu hastalarının müşahede, muayene, teşhis, tedavi ve rehabilitasyonlarının yapıldığı sağlık kurumlarına özel dal hastaneleri adı verilmektedir. Doğru cevap A'dır.

Fatura Bedelinin Ödenmesi

Sağlık hizmetlerinin finansmanı ile ilgili yöntemler incelendiğinde, genel olarak genel vergiler, sosyal sağlık sigortası, cepten yapılan ödemeler, özel sağlık sigortası ve tıbbi tasarruf hesabı adı altında yapılan ödemeler olmak üzere farklı sistemlerin farklı ülkeler tarafından uygulandığı görülmektedir. Doğru cevap D'dir.

Sağlık Hizmetleri Temel Kanunu
Türkiye’de sağlık hizmetleriyle ilgili temel işleyişi düzenlemek amacıyla 15.05.1987 tarih ve 19461 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak 3359 sayılı Sağlık Hizmetleri Temel Kanunu çıkarılmıştır. Bu Kanun, Milli Savunma Bakanlığı hariç, bütün kamu kurum ve kuruluşları ile özel hukuk tüzel kişilerini ve gerçek kişileri kapsamaktadır.

Katı anayasalar, sıradan yasaların yapılışındaki yöntemlerden daha farklı ve daha kanıtlayıcı yöntemlerle yapılan anayasalardır. Katı anayasaları genellikle kurucu meclisler yapar. Bu anayasaların değiştirilmesi de güçleştirilmiştir. 

Türkiye’de kamu sağlığıyla ilgili çıkarılmış eski kanunlar arasında en kapsamlı olanı, “Genel Sağlığın Korunması Kanunu” anlamına gelen “Umumi Hıfzıssıhha Kanunu”dur. Bu kanun sağlıkla ilgili mevzuatın temelini oluşturmaktadır. 06.05.1930 tarih ve 1489 sayı ile Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren bu kanunun amacı, ülkenin sağlık koşullarını düzeltmek, halkın sağlığına zarar veren bütün hastalıklar ve diğer zararlı etmenler ile mücadele etmek, gelecek nesillerin sağlıklı yetişmesini sağlamak, halkı tıbbi ve sosyal yardıma kavuşturmak olarak belirtilmiştir.

Türkiye’de çıkan kanunların tarihsel gelişimi incelendiğinde, temel olarak dört dönemde toplandığı görülmektedir:

Cumhuriyet öncesi dönemden kalan ve halen yürürlükte olan kanunlar. Bunlar sadece adları ve tarihleriyle anılır. Osmanlı döneminde çıkarılmış ve yasama fonksiyonunun kullanımı niteliğinde olan, yani bir alanı asli olarak düzenleyen işlemler kanun niteliğindedir.