Nesne Tabanlı Tasarım: Bu yaklaşım, en yeni tasarım stratejisidir. Bu yaklaşımda, veri ve işlem gibi kavram ayrımı ortadan kaldırılır. Bilgi sisteminin problem çözümü, nesnelere dağıtılır. 

Barry W. Boehm’in yazılım geliştirme projelerinde, sistem geliştirme fazında gereksinimlerdeki hataların geç tespit edilmesinin maliyetleri üzerine yaptığı araştırma tasarım fazında tespit edilen hatalı gereksinimin dü­zeltme maliyeti, gereksinim fazında tespit edilene göre 3 ila 6 kat daha fazladır. Operasyon ve bakım fazında tespit edilen hatalı gereksinimin düzeltme maliyeti yine gereksinim fa­zında tespit edilene göre 40 ila 1000 kat daha fazla olabilecektir.

Haricî varlıklar (HV), bir kişi, kurum, kurum birimi veya bir sistem olabilir.

Kullanıcıların içerik, zamanlama, doğruluk ve biçimle ilgili isteklerini temsil etmesi, sistem gereksinimlerinden bilgi gereksinimi için söylenebilmektedir.

Başlıca diyagram tekniklerinden bir diğeri, sınıf diyagramlarıdır. Sınıf diyagramları, gelişen sistemin statik görüntüsünü veren statik bir modeldir. Sınıfları ve sınıflar arasındaki ilişkileri gösterir. Bu diyagramda, ana yapısal blok sınıftır. Üç parçalı dikdörtgen şekli ile gösterilmektedir. En üst parçada sınıfın adı, orta parçada öznitelikleri ve en alt parçada ise fonksiyonları bulunur. Sınıf üyelerinin erişilebilir olması, bilginin saklanma düzeyleri ile tayin edilmektedir. Buna göre, public tanımlı üyelere, bütün nesneler tarafından erişilebilir. protected tanımlı üyelere, sınıfın alt sınıfları dışındaki tüm sınıflar ve nesnelerin erişimi engellenir. Private tanımlı üyelere, bütün diğer sınıfların ve nesnelerin erişimi engellenir. Sınıfın diyagramda gösteriminde, public üyeler (+), protected üyeler (#) ve private üyeler (-) işareti ile gösterilmektedir. Doğru cevap B'dir.

Veri depolama biçiminin seçilmesi gerekmektedir. Uygulama sistemlerinin kullandığı, temelde iki tip veri depolama biçimi vardır: Dosyalar ve veritabanları. Ayrıca, her bir depolama biçiminin çok sayıda türü vardır. Doğru cevap E'dir.

Ayrıca, bu yaklaşımın aşağıda sıralanan dezavantajları ya da tehlikeleri bulunmaktadır. Ancak uygun bir disiplin ile bu tehlikeler ortadan kaldırılabilir.
• Sistem analiz fazlarına olan ihtiyacı sanıldığı gibi ortadan kaldırmaz. Prototipleme, yanlış problemleri ve fırsatları, geleneksel olarak geliştirilmiş sistemler kadar kolay çözer.
• Bir prototipleme, hiçbir zaman kâğıt üzerinde yapılan spesifikasyonların yerini
alamaz. Örneğin, kâğıt üzerinde bir tasarım olmadan hiç kimse bir araba motoru
prototipleyemez. Bu nedenle, prototipleme, diğer yöntemlerin yerine değil onların tamamlayıcısı olarak kullanılmalıdır. Kâğıt üzerindeki tasarımın ayrıntıları azaltılabilir ama tamamen elenemez.
• Çok sayıdaki tasarım bileşenleri prototiplemede ele alınmaz. Bu bileşenler, dikkat edilmezse unutulabilir.
• Prototiplemede, genellikle geliştirilen ilk tasarım olgunlaşmamıştır.
• Prototiplemede, sistem kapsamı genişleyebilir ve karmaşıklığı birden artabilir. Bu da kontrolü kaybetmeye neden olabilir.
• Prototip, tasarımlarda yaratıcılığı azaltabilir. Analistlerin, tasarımcıların ve son
kullanıcıların, daha iyi çözümleri aramasını engelleyebilir.

Girdi doğrulama amacıyla kullanılan altı farklı çeşitte onaylama kontrolü vardır.

Tamlık Kontrolü; gereken bütün verilerin girilmesini temin eder. Veriler üzerinde bir işlem uygulamadan önce, formda girilmesi zorunlu alanlar varsa girilmesi sağlanır.

Biçim Kontrolü; girilen verinin doğru tipte ve biçimde olmasını temin eder. Veri alanı sayısal ya da kodlanmış veri içeriyorsa kullanılır.

Aralık Kontrolü; sayısal verinin doğru minimum ve maksimum değerler arasında olmasını temin eder.

Tutarlılık Kontrolü; veri kombinasyonunun geçerli olduğundan emin olunmasını sağlar.

Veri alanları birbirleriyle ilişkilidir. Örneğin, doğum tarihinden sonra evlilik yılı gelmelidir.

Hangisinin hatalı olduğunu bilme güçlüğüne rağmen hata kullanıcıya düzeltme için raporlanabilir.

Veritabanı Kontrolü; verinin, veritabanı ile karşılaştırılarak doğruluğundan emin olunmasını sağlar.

Veritabanı kontrolü diğer kontrollere göre maliyetli olabilir. Bu nedenle, öncelikli olarak diğer kontroller tercih edilmelidir. Doğru cevap D’dir.

C seçeneğinde verilen ifade doğru değildir. Tam aksine, sistem analisti destekleyici uzman olarak bilgi sistemi projesini yönetmek yerine, projeyi yöneten kişilere kaynak olarak hizmet vermektedir.

Bölüt; etkinlik diyagramında faaliyetleri gerçekleştirecek aktör ya da nesnelerin satır veya sütun olarak gösterildiği kısımladır. Doğru cevap D'dir.

Aday nesneleri belirleme bir önceki aşamadır. 

Mantıksal Veri Koleksiyonu : Belirli bir mantık altında bir araya getirilmiş birden fazla veriden oluşan yapıdır.

Pahalı ön analiz gerektiren ve tüm gereksinimlerin tutarlı ve doğru olarak gösterildiği sistemlerde değişiklik maliyetleri yüksek olacaktır. Bu tip sistemlerde doğrusal ardışık model kullanılır. Müşteri gereksinimleri doğrultusunda sık sık değişiklik yapmak gerektiğinde, bilgi sisteminin geliştirilmesinde iteratif modeller (Artımlı model, Spiral model veya Çevik model) tercih edilmelidir. Doğru cevap B'dir.

Toplanma (aggregation), bir nesnenin bir ya da daha çok nesneyi içermesini belirten
ilişki türüdür. Örneğin, bilgisayar ve klavye ilişkisi bir örnek olarak verilebilir. Klavye,
bilgisayarın bir parçasıdır. Bilgisayar, klavyeyi bir araç olarak kullanır. Ancak, bilgisayar
kullanılamaz olduğunda, klavye bir başka bilgisayar ile kullanılmaya devam edebilir. Bu
ilişkide, bütün içindeki bir parça, bütün olmadan da var olmaya devam eder.

Kullanım durum modellemesi iki temel çıktı sağlar. İlki, geliştirilen sistemde bulunan kullanım durumları, kullanıcıları ve ikisi arasındaki ilişkileri gösteren kullanım durum diyagramıdır. Diğer temel çıktı, her bir işletme faaliyetinin ayrıntılarının verildiği kullanım durum hikâyesidir. İş etkinliği süresince kullanıcı ile sistem arasında gerçekleşecek etkileşimin, nasıl gerçekleşeceği kullanım durum hikâyesinde belirtilir. Kullanım durum hikâyesi, kullanım durum formu olarak da adlandırılmaktadır ve bu belgelerin kesin bir biçimi bulunmamaktadır. Kullanım durum formları içinde bulunması gereken bilgiler tamamen sistemin büyüklüğüne ve sistemde bulunacak içeriğe bağlıdır.

Birincil iş aktörleri, kullanım durumun gerçekleştirilmesi sonucunda doğrudan ölçülebilir ve gözlemlenebilir bir fayda sağlayan paydaştır

Veri Deposu (Data Store) : Farklı fiziksel biçimlerde bulunabilen ve sistemdeki verileri saklayan ortamlardır.

Sistem Tasarımcıları
Sistem tasarımcıları, bilgi sistemlerine teknolojik katkı sağlayan kişilerdir. Sistemin farklı
işlevlerini tasarlayan bu uzman kişiler ve görevleri aşağıda sıralanmıştır.
Veritabanı yöneticileri: İşletmenin veritabanını tasarlayan ve değişikliklerini düzenleyen
veritabanı uzmanlarıdır.
Ağ mimarları: Yerel ağ, İnternet ve diğer ağlara bağlantıyı tasarlayan, kuran, yapılandıran
ve destekleyen ağ ve haberleşme uzmanlarıdır.
Web mimarları: İşletmeler için web sayfalarını düzenleyen uzmanlardır.
Grafik sanatçıları: Grafik teknolojileri ve metotlarında uzmanlaşmış kişilerdir. Bilgisayarlar,
WEB ve akıllı telefonlar için kolay kullanılabilen arayüzleri tasarlarlar.
Güvenlik uzmanları: Veri ve ağ güvenliğini sağlamakta kullanılan teknoloji ve metotlarda
uzmanlaşmış kişilerdir. Bilgi sisteminin güvenliği üzerine çalışmalar yaparlar.
Teknolojik uzmanlar: Bilgi sisteminde yer alacak özel teknolojiler konusunda uzmanlıklara
sahip kişilerdir (örneğin veritabanı yazılımında Oracle uzmanı veya ağ donanımında
Cisco ağ uzmanı gibi). Bilgi sisteminde kullanılacak teknoloji konusunda bu kişilerden
danışmanlık veya kurulum hizmeti alınır.