CEVAP:

12 Eylül’e doğru giden süreçte elbette siyasetçilerin ve bir bütün olarak toplumun da kusurlarından, basiretsizliklerinden, beceriksizliklerinden ve uzlaşmazlıklarından söz edilebilir ve bu konuda bolca örnek de sunulabilir. Siyasetçi sınıfını suçlamak, siyasal aktörleri taşlamak kolaydır ve genellikle ilgili literatürde bu kolay yola başvurulmaktadır. Fakat sonuçta siyasetçiler hesap sorulabilir aktörlerdir. Hem hukuki olarak hem de seçimler yoluyla siyasi olarak siyasetçiler yapıp ettiklerinin hesabını veriyorlar ve başarısız siyasetçiler bir daha seçilemiyorlar. Ancak darbe yapan askerler bir şekilde kendilerini hesap sorulamaz bir konuma yükseltiyorlar; hukukun üzerine çıkıyorlar. Siyasetçiler elbette eleştirilecek ve eleştiriliyorlar ancak esas suçlanması ve ayıplanması gerekenler darbeciler olmalıdır.
12 Eylül Darbesi öncesi dönemde ülkenin tamamına yakını sıkıyönetim ile yönetiliyordu ve güvenliği sağlama görevi orduya verilmişti. Yani son iki yılda ülkenin güvenliğinden siyasiler değil askerler sorumluydu. Sonuçta görevini yapmayan, terörü önleyemeyen ordudur. Fakat ordu, sanki sorumlu kendisi değilmiş de siyasetçilermiş gibi bir imaj oluşturmuş ve terörün önlenememiş olmasını darbenin gerekçesi saymıştır.