CEVAP:

20. yüzyılın son çeyreğine doğru dünya görülmemiş bir hızla değişmeye başlamıştır. ‹nsanlar hızlandırdıkları dünyalarına kendileri yetişemez olmuştur. Fotoğraf da
değişmektedir. Artık bütün fotoğrafçılar Henri Cartier-Bresson gibi mükemmeliyetçi fotoğraşar çekmeye çalışmamaktadır. Fotojurnalistik stil başkalaşma sürecine
girmiştir. 1960’larda Robert Frank gibi fotoğrafçılar fotoğrafın teknik yetersizliklerinden yararlanarak, mükemmeliyetçilikten uzak bir fotografik anlatım biçimiyle
belgesel fotoğraşar üretmektedir. Bugün Antoine D’Agata gibi günümüzün önemli fotoğrafçılarında Robert Frank’ın etkileri açıkça görülmektedir. Fotojurnalizmin
bu dönemde başlayan yeniden yapılanma sürecinin temel taşları günümüzde yerine oturmuş gibi görünmekle birlikte, dönüşüm ve gelişim devam etmektedir. Günümüz basın fotoğrafçılığının daha iyi anlaşılabilmesi için Corbis, Getty, Noor ve
VII (seven) ve Türkiye’den Nar Photos gibi yeni ajanslara dikkat çekilebilir. Getty
ve Corbis çok büyük ajanslardır. Noor ise manifestosuyla ilgi çekicidir. Yeni ajanslar bugün gelinen noktayla ilgili önemli fikirler vermektedir. 1970’lerde fotojurnalizmin altın çağı sonrasında her şey de olumsuz değildir. Örneğin 70’lerin sonları-
na doğru sanat galerileri ve müzeler belgesel fotoğrafı ve onun bir parçası olan haber fotoğrafını kabul etmeye başlamıştır. Bundan önce de benzer durumlar olmuştur ancak bu defa farklı bir kabulleniş söz konusudur. Kapıların açıldığı fotoğrafçı-
lar yakın tarihin büyük olaylarını belgelemiş kendi yaşamları bir tarih sayılabilecek
büyük isimler değildir. Fotoğraşar da yüzyılın yalnızca en önemli olaylarından de-
ğildir. Örneğin Luc Delahaye veya Manuel Rivera-Ortiz gibi 1960’larda doğmuş fotoğrafçılar ve özellikle VII fotoğraf ajansının fotoğrafçıları bu konuda önemli bir
yere sahip olabilmişlerdir.