CEVAP:

Ağır yetersizliği olan bir çocuğa sahip çoğu ebeveyn iki büyük krizle yüzleşmektedir. Birincisi, çocuğun “sembolik ölümü” dür. Ağır yetersizlikleri olan çocukları olan pek çok aile ilk tanılamadan sonra şok hisseder ve bu duruma uyum sağlamadan önce inkâr, suçluluk, öfke ve üzüntü gibi duygular yaşar. Bazıları ise ağır depresyona girer. İkinci bir kriz, özel gereksinimli çocuğu olan ebeveynlerin günlük bakım rutinlerinde yaşadıkları problemlerdir. Örneğin, serebral palsi olan bir çocuğu beslemek, giydirmek ve uyutmak zordur. Sürekli olan bu bakım sorumlulukları aileleri yormaktadır.