CEVAP:

1274’te Lyon’da yapılan görüşmelerden sonra
kiliselerin birleştirildiği ve Roma Kilisesinin inancının
kabul edildiğine dair bir anlaşma imzalandı. Böylece iki
yüzyıldan fazla bir süredir üzerinde tartışılan Roma’nın
üstünlüğünde kiliselerin birleşmesi kabul edilmiş oldu.
Papalığın üstünlüğü altında kiliselerin birleşmesine Bizans
halkı ve Ortodoks kilisesi şiddetle karşı çıktı. VIII. Mihail
Paleologos, İstanbul kilisesi tarafından aforoz edildi.
İmparator, birleşmeye karşı çıkanlara şiddetle
cezalandırmaya başladı. Bu durum Bizans yönetimiyle
halkının karşı karşıya gelmesine neden oldu ve büyük bir
iç buhranı doğurdu. Birleşmeye direnen ruhbanlar,
aristokratlar, halk ve hatta imparatorluk ailesinden bazı
kimseler zindanlara atıldı veya sürgüne gönderildi. Katolik
olmayı kabul eden VIII. Mihail Paleologos yönetimine en
sert karşı çıkış Anadolu’da yaşandı. Burada daha önce
başlamış olan bir muhalefet vardı. IV. İoannis Laskaris’in
feci biçimde gözlerinin kör edilerek Laskarislerin tasŞye
edilmesi karşısında Patrik Arsenios, VIII. Mihail’e tepki
göstererek muhalefete başlamıştı. Katolik inancın resmen
kabul edilerek halka ve Ortodoks kilisesine de zorla
dayatılması karşısında duyulan öfke ve inŞal Arseniosçu
muhalefetle birleşti. Halkın ve Ortodoks kilisesinin
tepkisini İmparator VIII. Mihail Paleologos kan ve
zulümle bastırıp, Bizans halkı ve ruhanileri zorla Katolik
inanca sokmaya çalıştı. Bu politika özellikle Anadolu’daki
Bizanslı halkın kendi öz yönetimlerine karşı
yabancılaşmasına ve Bizans İmparatorluk yönetimine
alternatif olabilecek güçlere meyletmesine yol açtı.
Nitekim Batı Anadolu’da sarsılan imparatorluk
otoritesinin bıraktığı boşluğu önceleri Türk kaynaklarında
Tekfur olarak adlandırılan Bizanslı feodaller doldurdu.
Sonra ise Bizanslı halk kendilerine din ve inanç özgürlüğü
tanıyan Türk beylerinin tebaası olmakta sakınca görmedi.