CEVAP:

Antik Yunan’da, din, aile ve mülkiyet üç önemli sosyal olgudur. Bu üç sosyal olgu da karşılıklı bir ilişki içindedir. Bu toplumlarda ölülere ait ruhların yaşamaya devam ettiğine ve ölülerin, tanrısal (kutsal) varlıklara dönüştüğüne inanılmıştır. Bu yüzden tanrılara yaşayacakları bir yer gerekmektedir. Burası da her ailenin kendi ocağıdır. Ocak, yerleşik yaşamın simgesidir ve bir kere yerine konduktan sonra; ailenin sürekli yaşadığı yer, onun olduğu alan olacaktır. Yaşanılan bu yer artık bütün ailenin kolektif mülkiyetindedir. Kolektif mülkiyet, ailenin yalnız yaşayan üyelerini değil, ölülerini ve doğacak olanları da kapsayan bir nitelik taşımaktadır.

Ayrıca bu toplumlarda mülkiyetin konusunun yalnızca eşyalar değil, insanlar da olabilir. Mülkiyet konusu olan insan yani köle, babadan oğla; ölenden varisine geçebilmiş ve köleler, taşınır ve taşınmaz olarak ikiye ayrılmıştır. MÖ VI. yüzyıldan başlayarak, ticaretin gelişmesiyle, aile mülkiyeti hakkındaki inançlar zedelenmiş ve aile mülkiyeti dinsel güç olma özelliğini kaybetmiştir. Bu vesileyle ferdi mülkiyet ortaya çıkmıştır. Sonuç olarak; Antik Yunan’da kısa bir sürede aile mülkiyetinden ferdi mülkiyete geçilmiştir. Ancak ferdi mülkiyet, aile mülkiyeti ölçüsünde direnme gücüne sahip olmadığı için, hem kolektif mülkiyete dönüş eğilimine, hem de devletin mülkiyet alanına karışmasına rastlanmıştır.