CEVAP:

Medyaya yönelik halkla ilişkiler yöntemlerinden biri olan basın gezileri ile ilgili etik tartışmalar her zaman güncelliğini korumaktadır. Amerika Birleşik Devletleri’nde Was- hington Post, New York Times, Chicago Tribün, bedava basın gezilerini kabul etmedik- lerini ilan etmişlerdir. Hatta sadece gezileri değil, “lokanta değerlendirme yazıları yazan gazetecilerin bedava yemek yemeleri yasaktır. Bu gazetecilerin haber için yaptıkları har- camalar, gazete tarafından” karşılanmaktadır (Uzun, 2011: 95). Medya kuruluşlarının bazıları ise basın gezisinin kabul edilmesine yönelik kararı, yöneticilerin inisiyatifine bırakmışlardır (Uzun, 2011: 95). Doğan Medya Grubu’nun Yazılı Basın Yayın İlkeleri’nde basın gezileri için şu ifade yer almaktadır: “Gazete ve dergi, çalışanlarının yayın amaçlı gezilerinin giderlerini karşılar. Davetle yapılacak gezilerde ise, gezilere gidilmesi ilgili birim yöneticisinin iznine bağlıdır. Davete katılınan gezinin haber yapılması halinde, yayında, gezinin davet olduğu mutlaka belirtilir” (http://www.mydmg.com/duyurular/ yb.pdf, Erişim Tarihi: 13.07.2016). İngiltere’de Guardian gazetesi ise “...Gazetecinin seyahat ve konaklama bedeli karşılanmışsa bunu açıkça belirtmeliyiz” ifadesiyle basın gezilerini nasıl değerlendirdiklerini ortaya koymaktadır (İrvan, 2013). Basın gezileri sonucu yayınlanan haberde, haberin niteliğine ve kaynağına dair enformasyonun “basın gezisi” olarak belirtilmesi, haberin tüketicisine ya da medya okuryazarına karşı sorum- luluğun bir parçası ve bağlama farkındalık yaratmanın bir yoludur. Olgu Kundakcı’nın (2015) “Başka bir turizm mümkün ilk durak Kaş” başlıklı haberinde yer alan “WWF- Türkiye’nin basın gezisi kapsamında Kaş ve Kekova’daydık” ifadesi bu duruma örnek olarak verilebilir.