CEVAP:

Bermuda I anlaşması uluslararası alanda büyük rağbet görmüş ve 1947 yılında sonra
pek çok ikili anlaşmaya örnek olmuştur. Bu anlaşma aynı zamanda kendi hava yolu şirketlerini
kurma sürecinde olan devletlerin ihtiyaçlarına da yönelik olmuştur. Çünkü bu
devletler ulusal taşıyıcılarını rekabet riskinden korumak istiyorlardı. Bermuda I anlaşması
her iki devletin hava taşıyıcılarının teknik ve ekonomik başarı potansiyelinin dengelenmesini
gerektiriyordu. Bu önkoşul ulusal taşıyıcıların yokluğu veya kurulma aşamasında
olması durumunda (gelişmekte olan ülkelerde vb.) uygulanamıyordu. Bu durumlarda ek
anlaşmalar yapmak veya diğer taraf devlet hava taşıyıcılarının işletme yetkisinde tek taraflı
düzenlemeler yapmak yoluyla Bermuda anlaşmasında kısıtlamalar yapılıyordu. Bu
genellikle aşağıdaki hükümlerle oluyordu:
• Tek atama
• İki taraflı tarifeli hava hizmetlerinde trafik haklarının verilmesi için önkoşul olarak
her iki tarafın hava taşıyıcıları arasında kâr paylaşımı (havuz anlaşması) üzerine
bir ön anlaşmanın yapılması şartı
• Frekans (Sıklık) ve kapasite sayısının tanımlanması
• Beşinci trafik hakkının reddedilmesi, sınırlandırılması ya da kotaya bağlanması
• Her iki taraf devletin havacılık otoriteleri tarafından fiyat belirlenmesi