CEVAP:

Ekonomik sermaye, kurum ya da kuruluşun maddi olanaklarını kapsamaktadır. Bir örgütün ya da kurumun maddi olanaklarının geniş olması o kurumun rakipleri karşısındaki gücünü artırmakta aynı zamanda iletişim alanında varolan süreçlerin yönetiminde halkla ilişkiler biriminin kullanacağı araç, gereçlerin sayısını ve niteliğini de yükseltmektedir. Örneğin bir kurum basın kiti oluşturmak, basın toplantısı düzenlemek, sponsorluk faaliyetlerini gerçekleştirmek, ortaya çıkan krizleri yönetmek gibi pek çok halkla ilişkiler faaliyetini gerçekleştirmek için yeterli bütçeyi ayırabilmelidir. Eğer kendi bünyesinde bir halkla ilişkiler birimi yoksa, bu hizmeti kurumun dışındaki halkla ilişkiler ajanslarından satın almak durumundadır. Her iki biçimde de kurumun halkla ilişkiler faaliyetlerini yürütmesi maddi olanaklarla yakından ilişkilidir. Ekonomik sermaye bu anlamda önemlidir ayrıca diğer sermaye biçimlerinin elde edilmesinde de bir araç olarak işlev görür.
Bilgi sermayesi (Kültürel Sermaye), ekonomik sermayenin yanı sıra kurumların sahip olduğu bir başka sermaye biçimidir. Bilgi sermayesi bilgi toplumunun ayrılmaz bir bileşenidir. Kurumlar, hem faaliyet gösterdikleri alanlara ilişkin hem de kamularıyla nasıl iletişim kuracaklarına ilişkin bir bilginin farkında olmalıdırlar. Örneğin kurumlar ve halkla ilişkiler birimleri medyanın nasıl çalıştığını, haber yapma süreçlerini, bir metnin nasıl haber değeri taşıyan bir hale getirileceğini bilmelidirler. Kurum kendisi hakkında pozitif bir kamuoyu oluşturmaya çalışır. Kamuların niteliklerine ilişkin edinilen bilgi örgütlerin bu girişimlerinde onlara yardımcı olur. Bunun gibi sosyal, ekonomik, siyasi ve kültürel alandaki gelişmelerle ya da rakipleriyle ilgili sürekli bilgi sahibi olmak da kurumun stratejik kararlarına yol göstericidir. Ek olarak lobicilik faaliyeti gibi yasalara etki etmek için uğraş verilen bir alanda, siyasal süreçlerin nasıl işlediğinin bilinmesi de hayati önem taşımaktadır. Toplumsal sermaye ise, kurumun ilişki ağı içerisinde bulunduğu kişi ve kuruluşları kapsamaktadır. Aslında bütün kamular yani kurumun faaliyetlerinden etkilenen ve kurumu faaliyetleriyle etkileyebilecek kişi ve kuruluşlar kurumun toplumsal sermayesini oluşturmaktadır. Toplumsal sermaye; zamanın, ilgi ve alâkanın değiş tokuşunu içeren yatırım stratejilerinin bir sonucudur. Kurumun bu anlamdaki taahhütlerini ya da alacaklarını kapsar. Kurumlar, siyasetçilerle, medya çalışanlarıyla, bürokratlarla, araştırmacılarla ilişki içindedir ve sürekli olarak bu ilişki biçimini geliştirecek yollar ararlar. Sembolik sermaye ise, kurumun gücünün ve iktidarının, sorumluluk ve haysiyetinin temsilidir. Çeşitli sembollerle oluşturulan imajıdır. Sembolik sermaye, kuruma toplumsal bir duruş ve prestij kazandırır. Tüm bu sermaye biçimleri içinde bilgi sermayesi 21. yüzyıl toplumları içinde faaliyet gösteren örgütlerin ihtiyaç duyduğu en önemli yapılardan birini temsil etmektedir.