CEVAP: Bizans idari gelenekleri bakımından Latin-Roma örneğini izlemişti. Roma teorik olarak bir çeşit cumhuriyet idi. Octavianus’un (Augustus) idareyi tek elde toplamasından sonra imparatorluk olarak gelişmişti. Bu sistemde Bizans imparatoru sadece tanrısal desteğe bağımlı olan ama kimseye bağımlı olmayan bir otokrattı. Bu siyasi anlayış Yakın Doğu, özellikle Sasani ve Hellenistik dönem monarşilerinden etkilenmişti. Bu eğilim, selefi Diocletianus döneminde kabul edilmişti. Hristiyan olan halefi Constantinus’un bu siyasi anlayışı yeni dinle harmanlaması doğal bir gelişmeydi: Constantinus, İsa’nın yeryüzündeki vekili idi, seçilmişti ve sadece İsa’ya karşı sorumluydu. Hristiyan Tanrı, İmparatorluğun gerçek yöneticisiydi.