CEVAP:

Çağataylılar, Tuva’nın oğlu Esen Buka (13091320) zamanında bu kez büyük han Temür Olcaytu Kağan’ın yüksek hâkimiyetini tanımak zorunda kaldılar. Kebek Han (1320-1326) zamanında ülkenin siyasî merkezi Yedisu bölgesinden Mâverâünnehir’e kaydı. Kebek’in ölümünden sonra tahta çıkan kardeşi Tarmaşirin (1326-1334), İslâmiyet’i kabul ederek ‘Alâ’u’d-dîn lâkabını aldı. Bu dönemde İslâmiyet Moğollar arasında hızla yayıldı. Ancak Tarmaşirin 1334 yılında tahttan indirilerek öldürüldü. Tarmaşirin’in öldürülmesiyle başlayan karışıklıklar yaklaşık otuz yıl devam etti. Bu dönemde Çağatay hanlığı biri yerleşik ve Müslüman halkın çoğunlukta olduğu Mâverâünnehir kolu, diğeri de atlı ve göçebe unsurların çoğunlukta olduğu Moğolistan kolu olmak üzere iki kısma ayrıldı. Moğolistan kolunun merkezi İli havzasına taşınırken, Mâverâünnehir kolunun merkezi Karşı (Nahşeb) idi.