CEVAP: Çocukla ilgili uygulama etiğinin ilk dayanağı çocuk ile yetişkinin birbirinden farklı olduğu görüsüdür. Orta Çağ Avrupası’nda çocukların minyatür yetişkinler olduğuna inanılır, buna bağlı olarak çocuktan yetişkin sorumluluklarının tamamını gerçekleştirmesi beklenirdi. Aydınlanma Çağı ile çocukların minyatür yetişkinler olmadığı, kendine has özellikleri olan ayrı bir gelişimsel dönem olduğu fikri oluşmaya başladı. Bu anlayış doğal olarak çocukla çalışmayı yetişkinle çalışmadan farklı kıldı. Bunun sonucu olarak da çocukla çalışmada etik ilkelerin daha önemli olduğu kabul görmeye başladı. Çocukla çalışırken etik ilkelere uymak yetişkinle çalışırken etik ilkelere uymaktan daha hassas bir konudur. Çocukla uygulama etiğinin ikinci dayanağı Birleşmiş Milletler Çocuk Hakları Konvansiyonudur. BM Çocuk Hakları Konvansiyonuna göre, her çocuk kendini ifade etme hak-kına sahiptir. Konvansiyonun uygulama etiğini doğrudan ilgilendiren maddeleri şöyledir: ? Madde 13: Her çocuğun ifade özgürlüğü vardır. ? Madde 12: Çocuklar kendilerini etkileyen konular hakkında kendi görüşlerini bi-çimlendirme hakkına sahiptirler. ? Madde 9-10: Anne babası ayrılmış ya da bir şekilde parçalanmış aile mensubu çocuklar bakım ve korunma gereksinimleri karşılanacaksa etkili iletişim hakkına sahip olurlar. ? Madde 3: Çocukları ilgilendiren tüm eylemlerde, çocuğun ilgileri birinci plandadır.