CEVAP:

Edebiyat metinlerde, özellikle de şiirde, kapalı hecelerin son ünsüzü çoğu zaman bir ekin, kimi zaman da önündeki kelimenin
ön sesi olan ünlünün çekim alanına girer ve oluşan yeni hecenin başında yer alır: fermân, ama fermâ-nı, áğyâr, ama áğyâ-ri-le
gibi. Böylece açık kalan hecede ünlü, uzunluğunu yeniden kazanır.