CEVAP:

Saussure (1998: 44) dil ile söz arasında ayrımı
yapan ilk düşünürdür. Ona göre dil toplumun tüm
bireylerini kuşatan soyut bir sistemdir; toplumsal ve
kültürel olarak yapılandırılan bir sistemdir; söz ise gündelik
konuşma ile ilişkilendirilebilir ve dilin bireyler tarafından
kullanımını anlatır. Dil, toplumdaki bireyleri kuşatır,
kullanım kuralları vardır ve dilin yapısına bağlı olarak
toplumdan topluma değişim gösterir ancak işlevi her
toplum için aynıdır. Bebeklere konuşmayı öğretmek insan
eğitiminin önemli bir parçasıdır. Bu öğretimde, çocuğa
belirli sesleri ya da kelimeleri söyleyebilmesi, bunlarla
daha önceden kararlaştırıldığı gibi, belirli nesne ve olaylar
arasında bağlantı kurma yeteneği kazandırılır. Bu
başarıldığında anne, baba dil aracılığı ile çocuğa belirli
koşullarda neler yapması veya yapmaması gerektiğini de
öğretmiş olur. Ancak dil sadece ailelerin çocuklarına kendi
deneyimlerini aktardıkları bir araç değildir. Dil, aynı dili
kullanan yeni seslerin telaffuzu ve kelimelerin taşıdığı
anlamlar konusunda uzlaşmaya varmış insan
topluluklarının üyeleri arasında söyleşi ve haberleşmeyi de
sağlar. Toplum veya grup üyelerinden biri diğerine
gördüklerini ve kendi yapıp etmelerini anlatır; kendi
deneyimlerini ve hissettiklerini başkalarının deneyimleri,
duygu ve düşünceleriyle kıyaslayabilir. Böylelikle tüm
grup üyelerinin deneyimleri bir araya toplanabilir. Anne
babaların çocuklarına aktardıkları gerçek de onların kişisel
deneyimleri değil, bunun grup üyelerinde gerçekleştirilen
daha geniş ve yaygın bir biçimidir; eşdeyişle grubun iş
birliği deneyimidir (Childe, 1988: 28-29). Dolayısıyla bir
toplum içinde bireysel değerler, normlar ve gelenekler dil
aracılığı ile toplumsallaşırlar ve yeni kuşaklara aktarılır.