CEVAP:

 Hızlan, aslında nesnel denilen eleştirinin de öznel eleştirinin bir kamuflajı olduğu düşüncesini taşır. Ona göre her eserin eleştirel ölçütü kendi tutarlılığı içinde başka olabilir; kurumlaşan estetik yargıları uygulamaktan kaçmak gerekir. Hızlan, eleştirilerinde genellikle yazarı unutmak istediğini; bir eleştirmen olarak görevinin çirkinlikleri değil, güzellikleri çoğaltmak olduğunu söyler.