CEVAP:

Karar verme yetkisine sahip olan yönetici ve liderler, karşı karşıya oldukları karar verme durumuna hem kişisel başarı hem de örgütsel verimlilik açısından en uygun seçeneği kararlaştırmak zorundadırlar. Bu seçim süreci başlı başına bir stres kaynağıdır (Aydın, 2002: 55). Karar verme, istenilen amaca ulaşmak için var olan alternatifler arasında bir seçim yapmak üzere gerçekleştirilen zihinsel faaliyetleri ifade etmektedir. Karar verme, “seçim yapma” ile sonuçlanan bir süreçtir. Dolayısıyla, “karar vermeme” yönündeki bir karar bile, alternatifi “karar verme” olan bir karardır.