CEVAP:

Eleştirel yaklaşım, “Örgütlerde devam eden düzen
neyse, o zaten olması gerekendir. Alternatif bir işleyişten
bahsedilemez. Mevcuttaki yönetim uygulamaları en
iyisidir ve böylece devam etmelidir” şeklindeki
düşüncelere karşı çıkar. Hiyerarşi, aşırı iş yükü, yoğun
bireylerarası rekabet veya belirli kesimlerin çıkarlarının
sürekli olarak korunması, örgütler için doğal ve
kaçınılmaz değildir. Her uygulama sorgulanabilir ve
değiştirilebilir. Eleştirel yönetim çalışmaları, örgütlerde
belli bir kesimin çıkarlarının herkesin ortak çıkarı gibi
gösterilmesine karşı çıkar. Eleştirel yaklaşıma göre
işletmelerde karar alma ve uygulamada öncelik
yöneticilere tanınmıştır. İşletme ve yöneticiler için iyi
olanın çalışanlar için de en iyisi olduğu düşünülür. Oysa
yönetilen kesimin yararına kullanılabilecek daha insancıl
yönetim biçimleri bulunabilir. İşletme yönetiminde
geleneksel bakış, performansın sürekli olarak artırılması
gerektiğini söyler. Bu hedef için çalışanların kapasitelerini
en etkin şekilde kullanmak ve onları düzenli olarak
kontrol etmek gerekir. Takım çalışması, kararlara katılım,
iş zenginleştirme vb. uygulamalar çalışanların iş
performansını artırdığı için önemsenir ve tavsiye edilir.
Eleştirel yaklaşım ise çalışanların, yalnızca işletme
çıkarlarını artırmanın araçları olarak görülmesini eleştirir.
Eleştirel yönetim çalışmalarında çalışanlar işletmenin birer
üyesi olarak dikkate alınır ve çıkarları korunur.