CEVAP:

Nâzım Hikmet ile birlikte serbest şirin öncüsü kabul edilen Ercüment Behzat’ın (Lav, 1903-1984) da toplumcu-gerçekçi anlayış içerisinde kabul edilip edilmemesi eleştirmenlerce tartışmalı görülse bile, şiirinin biçim ve içerik özellikleri bakımından burada ele alınması yerinde olacaktır. Lav, Rusya’daki modernist akımlardan yola çıkmış olan Nâzım’ın aksine Almanya’daki öğrenim yıllarında tanıdığı dışavurumculuk, Dadaizm ve gerçeküstücülük akımlarından etkilenerek serbest şiirin bizdeki ilk örneklerini vermiş olduğunu ileri sürer. Ahmet Oktay, Ercüment Behzat’ın şiiri ile Nâzım Hikmet’in şiiri arasındaki farkı biçim-içerik ilişkisinde görmektedir. Ona göre Ercüment Behzat, Nâzım Hikmet’in başardığı biçim-içerik uyumunu başaramamış; ya biçimde ya içerikte “açık düşmüştür.” Gerçekten de Lav’ın şiirlerinde de toplumcu gerçekçilerin materyalist, ezen-ezilen, sömüren-sömürülen temlerine benzer konuları işlemiş olsa da içerikte belirgin ve bütüncül bir yönelme göstermez. Aslında belirli bir ideolojiye bağlanamayan bir şair olan Lav, yerleşik değerleri inkar eder ve daha çok bir başkaldırı şairi özelliği taşır. Şiir işçiliği özellikle biçim üzerinde yoğunlaşır. Lav şiirlerini S.O.S. (1931), Kaos (1934), Açıl Kilidim Açıl (1940), Mau Mau (1962), Üç Anadolu (1964) adlı kitaplarda toplamıştır.