CEVAP:

Eski nesir yazarları, eserlerinde şiire yaklaşan bir güzellik ortaya koymaya çalışırlardı. Seci merakı, birbirine bağlı cümleciklerle dolu bir türlü sonu gelmeyen uzun cümleler ve alışılmadık Arapça-Farsça kelimelerle tasannu (=sanat yapma) endişesi de eklenince metinler ancak belli kimselerin çözüp anlayabileceği bir hâl alıyordu.