CEVAP:

“Hiçbir şekilde kuvve halinden söz
edilemeyen”, “Var olmaması hiçbir şekilde
düşünülemeyen”, “Cevheri ve özüyle varolan”,
“Varlığı ezelî ve ebedî olan” şeklindeki ifadeleri,
onun zorunlu/zorunluluk-zorunsuz/zorunsuzluk
(vâcib-müm- kin/vücûb-imkân) ikiliğini çağrıştıran
yaklaşımını göstermektedir. Ayrıca Fârâbî’nin “...
her var olan öncelikle karşıt durumdaki pek çok
şeye bölünür; bunlardan birisi, kuvve ve şil
[ayırımıdır]. Bilfiil olan zorunlu (zarûrî),
bilkuvve olan zorunsuz (mümkin); yahut
zorunsuz olan bilkuvvenin, zorunlu da bilgilin
kapsamındadır. ...” şeklindeki açıklaması da bu
çerçevede değerlendirilebilir.