CEVAP:

Bu surenin değişik şekilde on iki ismi olduğu kaydedilmektedir (Bkz.,
Kurtubi, Tefsir, I, 111). Onlardan dikkat çekenler şunlardır:
Ümmü’l-Kitab, Kitabın esası, anası, temeli demektir.
Ümmü’l-Kur’an, Kur’an’ın esası, anası, temeli demektir.

“Suretü’l-Mesanî” (tekrarlanan su­re) Her namazda tekrar edildiğinden 
“Suretü’s- Salât” (namaz suresi) 
“Suretü’l-Hamd” (Hamd Suresi) Hamdi içine aldığından, başında “hamd” sözünün bulunmasından

“el-Esâs”, “dinin esaslarını ihtiva eden” manasında bu isim verilmiş, Temel, Kuranın temeli, İslâm inancının temelini oluşturan ilkelerden bahsettiğinden
“el-Vâfiye”, ana hatlarıyla İslâm’ı anlattığı için “el-Vâfiye” denilmiş , Fatiha suresi ikiye bölünmez. Bir kimsenin Fatiha’yı iki ayrı rekatte yarımşar olarak okuması caiz değildir.
“el-Kenz”, birçok sırrı taşıdığı için “el-Kenz” denilmiştir. Ayrıca içeriğinin zenginliği nedeniyle hazine denilmiş
“Fatihatül Kitab” kitabın girişi manasında
“el-Kâfiye” Yeterli olan anlamında, başka surelerin yerini tuttuğu, ama diğer surelerin onun yerini tutamadığı gerekçesiyle, “el Kâfiye” (Yeten) suresi denilmiş

“es-Süâl” (İstek) suresi; gerek içinde istekler mevcut olduğundan