CEVAP: Hristiyanların gözünde Aristotoles’in öğretilerini içeren el yazmalarının bazı İslami yorumlarla Arapça’ya yapılan tercümelerinde pek çok sapkınlık olduğu düşüncesinden ortaya çıktı. Avrupalı skolastiklerin gözünde Araplar’ın Aristotoles’in çalışması üzerindeki yorumları Hristiyanlığa hizmet etmiyordu. Aristotoles, dünyanın ezeli ve ebedi olduğuna inanıyordu. Bu görüş, İncil’in Genesis (Dünyanın Yaratılışı) bölümünde vurgulandığı üzere, Dünya’nın zaman içinde yaratıldığı yönündeki Yahudi-Hristiyan öğretisiyle çelişiyordu. Avrupalı teologlar Aristotoles’in mantık ve matematiğini kendi teolojileri içine aldılar, bazıları bunun İncil öğretisi ve geleneksel kilise otoritesi için bir tehdit olduğuna inanıyordu. Felsefeye kilisenin gerçek kabul ettiği Hristiyan dogmasından daha fazla ilgi gösterenler mahkum edildi. Bu durum felsefe ile teoloji arasındaki ilişkiyi soğuttu.