CEVAP: Fıkıh usûlü, hükümlerin elde edileceği kaynakları ve hükümlerin söz konusu kaynaklardan çıkarılmasını sağlayan yöntemleri belirler. Bir fakîh, bir mesele ile ilgili hükme, ancak fıkıh usûlünde belirlenmiş olan delil ve yöntem kurallarına uyarak ulaşabilir. Hükmün, fıkıh usûlü kurallarına uygun biçimde elde edilmesi, aynı zamanda onun geçerlilik kazanmasının bir ölçütüdür. Şu halde fıkıh ve fıkıh usûlü arasında doğrudan ve birbirini tamamlayan bir ilişki mevcuttur. Fıkıh usûlü de, delil ve yöntemlerin şer’î geçerliliğini tespit bakımından kelâma bağımlıdır. Mesela şer’î amelî hükümleri kaynaklarından çıkarma faaliyetinin dayandığı, ‘hüküm kaynağının (hâkim) yalnızca ilahî irade olduğu’, ‘ilahî iradeyi Kitâb ve Sünnet’in temsil ettiği’ ve ‘ilahî iradenin hakkında hüküm öngörmediği hiçbir beşerî davranışın bulunmadığı’ gibi temel ilkeleri, fıkıh usûlü, kelâmın tespitlerine dayanarak ortaya koymuştur.