CEVAP:

• Kurum, ülke krizlerini kalkınmayı yok sayan bir biçimde ele almaktadır. Siyasal müdahale öne çıkmaktadır.
• IMF ülke konsültasyonlarını yaparken, saydam davranmamaktadır. Siyasi tercihlerine göre bir bakış sergiliyor. Anlamlı bir örnek, Meksika’nın 90’lı yıllardaki krizi sırasında ABD’nin, IMF İcra Kurulu’nun onayı alınmadan, yardım yapılacağını açıklamasıdır.
• IMF konsültasyonları yol göstermekten çok ülkelerin ekonomik sorun yaşamasından sonra gerçekleştirilmektedir. Bretton Woods sisteminde öngörülen ‘rehberlik ilkesi’  uygulanmamaktadır.
• Sabit kur rejiminden sapma ve uluslararası spekülatif fonların çokluğu, gelişmekte olan ülkeleri, ekonomik şoku ithal eder hâle getirmektedir. IMF bu türden spekülatif fonların denetlenmesinde seyirci kalmaktadır.
• IMF’nin stand-by görüşmeleri çok uzun sürdüğü gibi, yakın zamana dek IMF sermayesinin yetersiz kalması nedeniyle verilen mali destek yetersizdir (2000’li dönemden sonra Başkan Kahn döneminde ‘Esnek Kredi Hattı’ - FCL adıyla yeni bir koşulsuz kredi türü oluşturulmakla birlikte, uluslararası camiada IMF kredilerine olan tepki nedeniyle bu kredinin uygulanabilirliği Meksika ile sınırlı kalmıştır. Türkiye FCL alımında olanca uygun koşullara karşın, uluslararası
  kredi notunu kırdırmamak adına bu kolaylığı kullanmayı red etmiştir. Türkiye, IMF’den kullandığı kredileri 2013 itibarıyla kapatmayı yükümlenmiştir).