CEVAP: Frege ve onu izleyenlerin katkılarıyla geliştirilen yeni mantığı kullanarak dili çözümlemeye çalışmak, ister mantıksal atomculuk ister mantıksal pozitivizm tarafından yapılsın, istenilen sonuçları tam olarak verdiğini söylemek güçtür. Söz konusu çözümlemelerde “ideal” ve “biçimsel” bir dil olarak mantığın esasa alınması belki de doğru bir yöntem değildir. Belki de dilin gerçekte nasıl işlediğine daha fazla ağırlık verilmesi gerekmektedir. Mantığa dayalı yöntemleri istenilen sonucu vermemesinin belki de birincil nedeni, dilin kedisini yeterince iyi anlayamamış olmamızdır. Belki de felsefeciler dili ve kullanımını yanlış yorumladıkları için bu sorunlar ortaya çıkmaktadır. Herkes bu noktada ittifak etmese de gündelik dili ön plana çıkaran bir grup felsefeci bu yolu izlemeyi tercih etmişlerdir. Bu adların başında ise, daha önceki çalışmalarıyla gerek mantıksal atomculara gerekse mantıksal olguculara (destek olmasa da) ilham veren Wittgenstein yer almaktadır. Wittenstein’ın bu görüşlerini bir önceki bölümde ele almıştık. Şimdi ise sorunun kaynağına ilişkin teşhisleri için iki felsefecinin, Ryle ve Austin’in görüşlerine başvuruyoruz. Gündelik dili merkeze alan felsefeciler elbette Ryle ve Austin’le sınırlı değildir. Burada özellikle Peter Strawson (1909-2006), Norman Malcolm (1911-1990) ve Paul Grice’ın (1913-1988) adlarını da anmak istiyoruz.