CEVAP:

Antik dünya anlayışında insan yeryüzündeki yaşantısında mutlu olmalıydı. Hristiyanlık görüşünde ise gerçek hayat ölümden sonra başlamaktaydı. Antik dünya, hayatı, eğlenceyi, güzel ve lüks yaşamayı severken, ortaçağ düşüncesinde dünyadan kaçan ve manastırda mütevazı hayat yaşayan kimseler hayranlık uyandırmaktaydı. Antik dünya insan güzelliğini överken gurur da erdem olarak kabul ediyordu. Kilise ise insan vücudundan nefret ediyor ve bireyin alçak gönüllü olmasını önemsiyordu.