CEVAP:

Anayasanın 138. maddesinde düzenlenen bağımsızlık, daha ziyade hâkimleri yasama ve yürütme kuvvetleri karşısında bağımsız kılmayı amaçlamaktadır ve genel olarak statüye ilişkindir. Ancak, bağımsızlık geniş anlamda değerlendirildiğinde, hâkimin taraflardan bağımsızlığını da içerir. Dolayısıyla, bağımsızlığa ilişkin düzenlemeler, aynı zamanda tarafsızlığın da anayasal dayanaklarını oluşturur. Mahkemelerin tarafsızlığı, yargısal temel haklar arasında yer alan anayasal bir ilkedir. Bağımsızlık dar anlamda statüye tanınmış olmasına rağmen, tarafsızlık dava konusu somut uyuşmazlığın taraflarına göre belirlenmesi gereken bir konudur. Hâkimin bağımsız olması, tarafsız olması için gerekli bir ön koşuldur ancak yeterli değildir. Zira, hâkim bağımsızlık çerçevesinde ne derece yargısal güvencelerle korunmuş olursa olsun, davanın tarafları ile arasında yakın akrabalık veya düşmanlık bulunması halinde tarafsız kalamayacaktır.