CEVAP:

Halk hikâyelerinin yazılı kaynaklardan alınan metinleri genellikle kalıp bir cümle ile başlar: Râviyânı ahbâr, nâkilânı âsâr, muhaddisânı rûzigâr şöyle rivâyet ederler ki, vb. Daha sonra, kahramanların aileleri, çocuksuzluk, dervişin verdiği elma ile çocuk sahibi olma, dervişin çocuklara ad koyması, gurbete çıkma, engeller, engellerin ortadan kaldırılması, sevgililerin birbirleriyle kavuşması, araya yeni engellerin girmesi üzerine tekrar ayrılma ve sonuç kısmıyla son bulmaktadır. Bu kısımlar tıpkı sözlü kaynaklarda olduğu gibi nazım-nesir bir aradadır. Derleme metinlerde ise daha çok anlatıldığı coğrafyanın geleneğine bağlı bölümleme görülür. Meselâ, Boratav’ın Halk Hikâyeleri ve Halk Hikâyeciliği adlı eserinde anlatılanlar o yılların Kars’ındaki hikâye anlatma geleneğinin gözlem yöntemiyle elde edilmiş şeklidir.