CEVAP:

Öykünün temelinde yatan çatışma gerçek insan ilişkileriyle hayalî olan arasında geçmektedir. Anlatıcı kahraman öykünün başından önemli bir kısmına kadar kendi zihninde, hayalî sevgilisinin peşindedir. Kahramanın duyduğu sevginin karşılıksız olabileceğine hatta böyle bir sevgilinin mevcut olmadığına dair kuvvetli bir izlenim ediniriz. Bir taraftan da anlatıcıyı dış dünyaya, gerçek hayata çağıran bir de çift vardır. Önce kahraman bu seslenişi üstünkörü yanıtlar ve kendi hayallerine dönmek için direnir. Ancak bu direnişi onların ısrarı karşısında kırılır. İstanbul’a dair sorularına cevap vermek, onların, küçük insanın kaygılarına ortak olmak mecburiyetinde kalır. Bu noktada gerçeğin çağrısından, bu ortaklıktan rahatsızlık duyan bir kahraman da ortaya konabilirdi. Ama Sait Faik’in insan karşısındaki genel tutumu bu aşamada da kendini gösterir. Kahraman zayıf bir tepkiden sonra kurduğu hayalleri, kendi kaygılarını bir kenara bırakır ve onların saf bir ölçüde de çocuksu bulduğu gerçekliklerine ortak olur.