CEVAP:

İç Anadolu’nun karakteristik beslenme
alışkanlığı tahıl ürünleri ağırlıklıdır. Hamur işlerinin
sevildiği bu bölgede, gelişmiş hayvancılık sayesinde et ve
et ürünleri tüketimi de yaygındır. Genel olarak
karbonhidrat ve protein ağırlıklı beslenen İç Anadolu
insanı kış mevsiminde sebze ve meyve tüketimini
düşürmekte, yaz mevsiminde ise artırmaktadır. Turşu ve
salamura besin tüketimi yaygındır. Tencere yemeklerinin
yanı sıra kızartma ve kavurma yöntemleri de
uygulanmaktadır. Geleneksel mutfak kültürünün yaygın
olduğu eski dönemlerde ekilen ya da yetiştirilen bitkiler o
yörede yüzlerce hatta binlerce yıldan beri üretildiği için o
yöreye adapte olmuş doğal bitkilerdir. Eti, sütü, yumurtası,
derisi için beslenen hayvanlar da yöreye adapte olmuş
doğal bitkileri yediklerinden ve temiz kırlarda
dolaştıklarından etleri, sütleri ve yumurtaları sağlıklı,
doğal ve besleyicidir. Elde edilen besinlerin toplanması,
depolanması için yapılan işlemler elde ve doğal
işlemlerden geçirilip küplerde, tahta ambarlarda ve besin
saklama kuyularında muhafaza edilip depolandıklarından
görünüm, yapı ve içeriklerini korumuştur. Yemeklerin
kilden, porselenden, kalın, kalaylanmış bakırdan yapılmış
kaplarda odun veya odun kömüründe yavaş yavaş
pişirilmesi besinlerin doğal yapısı korunduğu için
yemeklerin görünümü, lezzeti ve kokusu hoş ve güzeldir.
Yemeklere konan, soğan, sarımsak, limon, domates, biber,
yağ, tuz, nane, maydanoz, kekik ve kırmızı biber gibi
tatlandırıcı ve aromatik bitkiler de o yörede doğal
ortamlarda yetiştirildiğinden hijyenik ve tazedir. Gübre
olarak da doğal gübre olarak bilinen evcil hayvanların
bekletilmiş gübreleri kullanılmıştır. Bitki ve hayvanların
yetiştirildiği ortamın toprağı, havası, suyunun da temiz
olması, besinlerin, hoş görünümlü, kokulu ve tatlı
olmasında temel rol oynamıştır.