CEVAP: İş kavramları açısından değerlendirildiğinde yöneticiler, işi strateji geliştirmek ve karar almak amacıyla insanların ve fikirlerin etkileşimini kolaylaştıran bir süreç olarak görmeye meyillidir. Karşıt işleri hesap ederek, ihtilaflı konular su yüzüne çıkınca planlayarak, gerilimleri azaltarak bu sürece katkıda bulunurlar. Bu kolaylaştırıcı süreçte yöneticilerin taktikleri esnektir: Bir yandan müzakere veya pazarlık ederken diğer yandan ödül, ceza ve diğer baskı yöntemlerini kullanırlar. Sorunların çözümlerini insanlara kabul ettirmek için yöneticiler karşıt düşünceleri sürekli olarak koordine etmeye ve dengelemeye ihtiyaç duyar. Liderler ise tam aksi yönde çalışır. Yöneticiler tercihleri sınırlamaya çalışırken liderler müzmin sorunlara etkin yaklaşımlar geliştirmeye ve meseleleri yeni tercihler açmaya gayret eder. Etkin olmak için liderler düşüncelerini insanları etkileyen imajlarla tasarlamak ve ancak bundan sonra imajları hayata geçirecek tercihleri geliştirmek zorundadırlar. Yöneticiler, kendilerini mevcut işlerin akışını koruyan ve düzenleyen, şahısları bu işlerle özdeşleştiren ve ödüller kazanan kişiler olarak görür. Yöneticinin öz değer duygusu mevcut kurumları güçlendirerek ve idare ettirerek kuvvet kazanır, görev ve sorumlulukları idealleriyle uyumlu bir rol üstlenir. Liderler kendilerini çevrelerinden farklı görür; şirketlerde çalışabilir, fakat hiçbir zaman kendilerini bu şirketlerle özdeşleştirmez. Kim oldukları duygusu üyeliğe, iş rollerinde veya kimlik bilinci veren diğer sosyal göstergelere bağlı değildir.