CEVAP:

İşaret dili, duygu ve düşüncelerin, görsel olarak beden ve el hareketlerine dönüştürülmesi anlamına gelmektedir. İşaret dili tam görsel dil olarak ifade edilip jest ve mimiklerin, vücut el ve parmak işaret ve hareketlerinin bir bütün olarak kullanılmasını gerektirir. İşaret dilinin, konuşma dilinden çok farklı gramer yapıları ve cümle düzenleri vardır. İşaret dili işitme yetersizliği olan bireylerin yaşamlarının her alanlarında vardır. İşaret dilleri, sözel diller gibi milli dillerdir; ancak bu dili kullananların sayısının az olması ve yazılı olarak paylaşılamaması nedeniyle aynı ülke içerisinde dahi farklılıklar gösterebilir. İşaret dillerinin zenginliği tıpkı konuşma dilleri gibi eğitim ve teknolojideki ilerlemelere paralel olarak artar ve daha kapsayıcı hale gelir. İşaret dili, her dil gibi yeni gereksinimlere uyum sağlayarak gelişir ya da daralır bazen unutulur kimi zamanda tamamen yok olurlar.

İşaret dili, ait olduğu ülkenin konuşma dilinde kullanılan harflere karşılık gelen el-parmak alfabelerine ve sayı sistemlerine sahiptir ancak el parmak alfabesinin işlevi yazılı dilin alfabesi ile aynı değildir. Bir ülkenin işaret dilindeki el-parmak alfabesi, yazılı dilde kullanılan alfabeden farklılık göstermektedir. Yazılı dildeki alfabelerde sözel dildeki sesleri yazılı hale getirmek için çeşitli sembolleri kullanılırken el-parmak alfabesi bilinmeyen bir kavram, nesne veya eylemi aktarmak ya da yazılı metinlere atıf yapmak için kullanılmaktadır. El parmak alfabesinin gelişimini incelendiğinde bu alfabelerin işitme yetersizliği olan bireylere eğitim veren kişiler tarafından geliştirildikleri görülmektedir.