CEVAP: Niépce taşbaskı tekniğinde iki temel yenilik üzerinde çalıştı. Birincisi taşın yüzeyine çizim yapmadan desenleri ve resimleri aktarmak; ikincisi ise yüzey olarak taş yerine daha hafif bir malzemeyi kullanmak. O, taşbaskı tekniğinde çoğaltmanın yapıldığı taştan ya da metalden oluşan kalıbın (matris) yüzeyi üzerindeki çizim ya da desenlerin ışık aracılığıyla işlenmesini düşündü. Bunu yapmak için de öncelikle yüzeyin ışığa duyarlı hale getirilmesi gerektiğini biliyordu. Gümüş tuzlarıyla ışığa duyarlı hale getirilmiş yüzeylerle denemeler yaptı. Niépce, taşbaskı için kullanılan taşın yüzeyini gümüş klorürle kapladı, vernikle saydam hale getirilmiş olan gravürü, ışığa duyarlı hâle getirilmiş olan taşın yüzeyine güneş ışığını kullanarak pozladı. Niépce, uygulamakta olduğu yeni tekniği taşbaskı ve gravür kopyacılığının ötesinde kullanabilme düşüncesine yöneldi. Karanlık kutuda görüntünün ortaya çıktığı yüzey üzerine duyarlı levhayı yerleştirerek, gravür kopya etmek ötesinde karanlık kutunun içinde oluşan her görüntüyü kaydetmeye yöneldi. Bu şekilde, gravür kopyalamak yerine karanlık kutunun gördüğünü kaydetmeye, yani özgün bir eser yaratmaya çalıştı. Niépce optik ve kimya bilimiyle ilgi gelişmeleri yakından izliyordu. XIX. yüzyıla gelindiğinde, karanlık kutu yoluyla görüntü üretme, mercekleri kullanarak nitelikli görüntü elde edebilme, kâğıt ya da deri yüzeyler ışığa duyarlılığı bilinen gümüş tuzlarıyla kaplanarak fotogram adı verilen görüntüler üretme artık bilinen konulardı. Ayrıca mercek sistemi karanlık kutu ile birleştirilmiş, karanlık kutu mercek yardımıyla nitelikli görüntü üreten bir aygıta dönüştürülmüştür. Niépce, bilim dünyasındaki bu gelişmeleri izliyor ve kendi çalışmaları için akılcı bir biçimde kullanıyordu.