CEVAP:

Başlangıç tarihi 19 ncu yüzyılın başlarına dayanan “kırsal kalkınma yaklaşımları”,
zaman içinde teknolojik ve sosyo-ekonomik faktörler ile ortaya çıkan değişikliklerin etkisi ile farklılaşmıştır. 1960’larda “modernizasyon”, 1970’lerde “devlet müdahaleleri”, 1980’lerde “serbest pazar” ve 1990’larda “katılım ve yetkilendirme” ile karakterize edilebilecek bu farklılaşma sırasında öne çıkan popüler fikirler ve terminolojiler de dikkat çekici olmuştur. Örneğin, 1980’lerde duyulmaya başlanan gıda güvenliği ve açlık analizlerinden, 1990’larda “sürdürülebilir geçim” kavramı türemiştir. Bazen de zaman içinde kullanılan terminolojide değişiklikler olduğu gözlenmektedir. Örneğin, 1980’lerde yoksulluğun hafifletilmesi 1990’larda yoksulluğun azaltılması şeklinde kullanılırken, 2000’lerde yoksulluğun ortadan kaldırılması olarak kullanılmaya başlamıştır.

Kırsal kalkınma yaklaşımları teknolojik gelişmeler ve sosyo-ekonomik koşullar çerçevesinde zaman içerisinde farklılaşmıştır. Ülkelerin ekonomik, sosyal, kültürel ve idari özelliklerine göre uygulamada farklılıklar görülmektedir. Kırsal kalkınma yaklaşımlarında 1980’li yıllara kadar tarımda modernizasyon ve devlet müdahaleleri egemen olmuştur. 1980’li yıllardan sonra serbest piyasa, sürdürülebilir kalkınma, katılım, yönetişim gibi kavramlar kırsal kalkınma politikalarını şekillendiren kavramlar olmuştur.

Katılımcı kırsal planlama; 1980’ler ve 1990’lardan itibaren kırsal kalkınmada
dışardan etkilenen teknolojiler ve ulusal politikalarla kendini gösteren, “tavandan
tabana” ve “masa başı” yaklaşımlarından “tabandan tavana” ve “süreç” yaklaşımına dönüşmüştür. Bu yaklaşım, kırsal toplumun kırsal kalkınma sürecine kendi öncelikleri ve dinamikleri doğrultusunda katılmaları ile ortaya çıkan değişimin bir yansımasıdır.