CEVAP: 1980’lerde ve özellikle 1990’larda hızla artan bir şekilde kitle iletişim kuramları toplumu serbest rekabetteki gruplar ve karşılıklı çıkarlar karışımı olarak görmeye devam ettiler. Medya örgütleri devletten, siyasal partilerden ve örgütlü baskı gruplarından özerklik kazanmış örgütsel sistemler olarak düşünüldü. Medyanın kontrolü, medya profesyonellerine önemli ölçüde özgürlük veren özerk yönetici seçkinin/elitin elinde olduğu düşüncesi güçlendi. Aktif izleyici kavramı yerini tv önünde çoğulcu çözümleme yapan özgür ve bağımsız izleyici’’ teziyle gelen ve aktif izleyici tezini yineleyen liberal-çoğulcu görüş aldı: Öz aynı kalırken öz hakkındaki imaj yeni söylemlerle postmodern duruma uyarlandı. Medya kuruluşlarıyla izleyiciler arasında simetrik bir ilişki olduğu varsayıldı: İzleyiciler medyayı kendi arzu ve tutumlarına göre manipüle edebilirler, çünkü izleyiciler toplumun çoğulcu değerlerine sahiptirler; bu değerler onların uyma, katılma veya reddetmesini mümkün kılarlar. Bu görüşün klasik savunucularının (McQuail, Blumler ve Halloran) geleneği, liberal-çoğulcular içine bütünleşmiş olarak devam etmektedir.